"லட்சுமி காந்தன்" கொலை வழக்கு.

தமிழகத்தை மட்டுமல்ல அப்போதைய ஆங்கில அரசையே திரும்பி பார்க்க வைத்த கொலை வழக்கு.சினிமாவையும் மிஞ்சும் அளவில் நடந்த "லட்சுமி காந்தன்" கொலை வழக்கு.
-----------------------------------
தமிழகத்தைக் குலுக்கிய முக்கிய கொலை வழக்குகளில் லட்சுமிகாந்தன் கொலை வழக்கு தமிழ்நாட்டை மட்டுமல்ல அப்போதைய ஆதமிழகத்தை மட்டுமல்ல அப்போதைய ஆங்கில அரசையே திரும்பி பார்க்க வைத்த கொலை வழக்கு.சினிமாவையும் மிஞ்சும் அளவில் நடந்த "லட்சுமி காந்தன்" கொலை வழக்கு.ங்கிலேய அரசையே திரும்பிப் பார்க்கவைத்தது. காரணம் கொலையுண்டவனுக்காக அல்ல. குற்றவாளியாகக் கூண்டில் நிறுத்தப்பட்டவர்கள் அன்று திரையுலகில் கொடிகட்டிப் பறந்தவர்கள் என்பதால்தான். அவர்கள்தான் எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதர், என்.எஸ்.கிருஷ்ணன், திரைப்பட இயக்குனர் ஸ்ரீராமுலு நாயுடு ஆகியோர்.

இச்சம்பவம் நடந்தபோது இந்தியாவில் வெள்ளைக்காரன் ஆட்சி நடந்துகொண் டிருந்தது. அவன் கண்ணுக்கு கொலையாளி எப்படிப்பட்டவன், குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள் என்பது தெரியாது. இந்தியாவில் எல்லாரும் அடிமைகள். அவன் சட்டம்தான் அவனுக்குப் பெரிது. இந்த வழக்கில் முக்கிய சாட்சியாக பாகவதரின் கணக்குப் புத்தகத்தில் லட்சுமிகாந்தன் கொலையுண்ட நாளில் சிறு தொகை கணக்கில் வராமல் இருந்தது என்பதைக் காரணம் காட்டி ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. 1944ஆம் ஆண்டு நடந்த இந்தக் கொலை வழக்கு 1947 வரை நடந்து முடிவுக்கு வந்தது. கிட்டத்தட்ட மூன்று ஆண்டுகள் இவர்கள் மேல் எந்தவித வலுவான ஆதாரமும் இல்லாமல் சிறைக் கொடுமையை அனுபவித்து நிரபராதிகள் என வெளியே வந்தார்கள்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் மஞ்சள் பத்திரிகைகள் மலிந்திருந்தன. அதில் ஒன்று ‘இந்துநேசன்’ எனும் பத்திரிகை. இதனை நடத்தி வந்தவன்தான் லட்சுமி காந்தன்.
1940லிருந்து பத்திரிகைத் தொழில் செய்துவரும் லட்சுமிகாந்தன் சென்னையில் ‘சினிமாதூது’ என்ற பத்திரிகையை ஆரம்பித்தான். அக்காலத்தில் இரண்டாம் உலகப் போரினால் காகிதப் பற்றாக்குறையினால் புதுப் பத்திரிகைகளை ஆரம்பிக்க அரசாங்கம் அனுமதிக்கவில்லை.

‘சினிமா தூது’ பத்திரிகை சினிமாத்துறையின் பெரும்புள்ளிகளைப் பற்றித் தாறுமாறாக எழுதியதால், அரசாங்கத்தின் அனுமதியில்லாமல் ‘சினிமா தூது’ வந்ததைச் சிலர் வெள்ளை அரசின் கவனத்துக்குக் கொண்டுவந்தனர்.

அடுத்தது லட்சுமிகாந்தன், ‘இந்துநேசன்’ எனும் ஏற்கனவே நடத்தி நிறுத்தப் பட்டிருந்த பத்திரிகையை வாங்கி அதில் மீண்டும் சினிமாப் புள்ளிகளின் நடத்தையை கிசுகிசு என்ற பெயரில் கொச்சையாக, கேவலமான வார்த்தைகளைப் போட்டு எழுதினான்.சினிமாக் கலைஞர்கள் மட்டுமல்லாது சமுதாயத்தின் எல்லாத் துறையிலிருந்த பெரும்புள்ளிகளின் அந்தரங்கங்களும் அவன் பத்திரிகைச் செய்திக்கு இலக்கானார்கள்.இது போன்ற பிளாக் மெயில் பத்திரிகைகளுக்கு எதிராக எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதரும் என்.எஸ்
கிருஷ்ணனும், டைரக்டர் ஸ்ரீராமுலு நாயுடுவும் அப்போதைய சென்னை மாகாண கவர்னர் ஆர்தர் ஆஸ்வால்டு ஜேம்ஸ் ஹோப் என்பவரிடம் ஒரு புகார் மனு கொடுத்தனர். அதில் இதுபோன்ற மஞ்சள் பத்திரிகைகளுக்கு அளிக்கப்பட்ட லைசன்சை திரும்பப் பெற வலியுறுத்தியிருந்தனர். இவர்களின் வேண்டுகோளை ஏற்று கவர்னர் பத்திரிகையின் லைசன்சை கேன்சல் செய்துவிட்டார்.வேறு பல முயற்சிகள் செய்து பத்திரிகையை வெளிக்கொணர லட்சுமிகாந்தன் முயன்றும் ஒன்றும்
முடியவில்லை. ‘சினிமா தூது பத்திரிகையைத் தானே மூடும்படி ஆனது. புதிதாக 'இந்துநேசன்' என்ற பெயரில் பத்திரிகையைத் தொடங்கி நடத்தத் தொடங்கினான்.
முந்தைய பாணியிலேயே இதிலும் கட்டுரைகள், தனிநபர்
விமர்சனங்கள், இழிவு படுத்தும் செய்திகள் வெளிவந்தன. அதிலும் இவன் எம்.கே.டி., என்.எஸ்.கே. மற்றும் பல திரைப்பட நடிகர் - நடிகைகள் குறித்தெல்லாம் கேவலமான செய்திகளை வெளியிட்டு வந்தான். இதில் அவனுக்கு நல்ல வருமானம் கிடைத்து வந்தது. சொந்தத்தில் ஒரு அச்சகம் கூட வாங்கிவிட்டான்.

லட்சுமிகாந்தன் இளம் பருவத்தில் ஒரு வக்கீலாக விரும்பினானாம். அவன் ஏழ்மை நிலைமை அவன் எண்ணம் நிறைவேறவில்லை. அதனால் இவன் ஒரு புரோக்கராக இயங்கி வந்தான். வக்கீலுக்கு ஆள் பிடிப்பது, பொய்சாட்சி சொல்வது, பொய்யான ஆவணங்களைத் தயாரிப்பது போன்ற நிழல்உலக நடவடிக்கைகளைச் செய்து வந்தான். பல நாள் திருடன் ஒரு நாள் அகப்படுவான் என்றபடி ஒரு நாள் மாட்டிக் கொண்டு சிறை சென்றான்.அங்கு அவன் தப்பிக்க முயன்று மாட்டிக்கொண்டு ஏழு ஆண்டு சிறை தண்டனை பெற்றான். ராஜமுந்திரி ஜெயிலில் அடைக்கப்பட்டான்.
மறுபடியும் தப்பிக்க முயன்று மறுபடியும் மாட்டிக்கொண்டு அந்தமான் தீவுக்கு
அனுப்பப்பட்டான். இரண்டாம் உலகப் போர் தொடங்கியது.
ஜப்பானிய படை மெல்ல மெல்ல கிழக்காசிய பகுதிகளைப் பிடித்து முன்னேறி வந்தது. பர்மாவை நெருங்கி அந்தமான் தீவையும் அது பிடித்துக் கொண்டது. அப்போது லட்சுமிகாந்தன் விடுதலையாகி தமிழ்நாடுக்குத் திரும்பி பிழைப்புக்கு வழி தேடலானான்.

1944 நவம்பர் 7ல் லட்சுமிகாந்தன் தன் வக்கீல் ஒருவருடைய வீட்டுக்குச் சென்றான். அவர் இருப்பது வேப்பேரி. அங்கிருந்து புரசவாக்கத்திலிருந்த தன் வீட்டுக்கு ஒரு ரிக் ஷாவில் திரும்பி வரும்போது சிலர் அந்த ரிக் ஷாவை வழிமறித்து அவனைத் தாக்கிக் கத்தியால் குத்திவிட்டு ஓடிவிட்டனர். புரசைவாக்கம் தாணா தெரு அருகில் இந்த நிகழ்ச்சி நடந்தது.குத்துப்பட்டு காயத்துடன் விழுந்து கிடந்த லட்சுமிகாந்தன் மெல்ல எழுந்து தட்டுத்தடுமாறி வேப்பேரிக்குச் சென்று மறுபடியும் தன் வக்கீலைப் பார்த்து நடந்ததை விவரித்தான். அவர் அவனை மருத்துவமனைக்கு அனுப்பி வைத்தார்.அந்தப் பகுதிகளில் அப்போது ஆங்கிலோ இந்தியர்கள் அதிகம் வசித்து வந்தனர். அப்படியொரு ஆங்கிலோ இந்திய இளைஞன் இவனை மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு சென்றான். வழியில் ரிக் ஷாவை நிறுத்தச் சொல்லிவிட்டு லட்சுமிகாந்தன் வேப்பேரி போலீஸ் ஸ்டேஷனில் ஒரு புகார் கொடுக்க விரும்பினான். அப்போது கூடவந்த ஆங்கிலோ இந்திய இளைஞன் விடைபெற்றுக்கொண்டு போய்விட்டான்.

ரத்தம் அதிகம் வெளியேறவும் ஓய்ந்துபோன லட்சுமிகாந்தன் ரிக் ஷாவில் உட்கார்ந்தபடி நடந்தவற்றைச் சொல்ல போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் கிருஷ்ணன் நம்பியார் என்பவர் ஒரு காகிதத்தில் அவற்றைக் குறித்துக் கொண்டார். ஜெனரல் ஆஸ்பத்திரியில் அவன் சேர்ந்தான். அங்கு அவனுடைய ரத்தப்போக்கு நிற்கவில்லை. டாக்டர்கள் பரிசோதனை செய்து வந்தபோதும் மறுநாள் விடியற்காலை 4.15க்கு அவன் உயிர் பிரிந்தது.

அவன் மரணம் தொடர்பாக 1944, டிசம்பரில் பிரிட்டிஷ் போலீஸ் எட்டுப் பேரை கைது செய்து கொலை வழக்குத் தொடர்ந்தது. இந்த எட்டு பேரில் அந்த நாட்களின் சூப்பர் ஸ்டாராக இருந்த தியாகராஜ பாகவதரும், என்.எஸ்.கிருஷ்ணனும், திரைப்படத் தயாரிப்பாளரான ஸ்ரீராமுலும் அடங்குவர். இவர்கள் எட்டு பேரும் 'கொலைச் சதி' செய்ததாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்டனர்.

ஏப்ரல் 1945ல் சென்னை உயர்நீதி மன்றத்தில் வழக்கு ஆரம்பித்தது. அன்று இந்தியாவின் பிரபலமான குற்றத்துறை வழக்கறிஞர்கள் குற்றம் சாட்டப்பட்ட எட்டு பேருக்கும் வாதிட்டனர். ஸ்ரீராமுலுவின் மேல் ஆதாரம் வன்மையில்லாததாலும் கொலைச் சம்பவம் நடந்தபோது அவர் உள்ளூரில் இல்லை என்ற காரணம் காட்டி அவர் விடுவிக்கப்பட்டார்.

மே 1945ல் தியாகராஜ பாகவதர், என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் உள்பட ஆறு பேர் ‘கொலைச் சதி' குற்றம் செய்தவர் எனத் தீர்மானிக்கப்பட்டு நீதிபதி எல்லோருக்கும் ஆயுள் தண்டனை கொடுத்தார்.
பிறகு குற்றவாளிகள், மேல் நீதிமன்றத்திற்குச் சென்றனர்; ஆனால் சென்னை உயர்நீதிமன்றம் அவர்கள் வாதத்தை ஏற்க மறுத்து அவர்களது தண்டனையை உறுதி செய்து தீர்ப்பளித்தது.

1946ல் தியாகராஜ பாகவதரும் என்.எஸ்.கிருஷ்னனும் தங்கள் வழக்கை லண்டனிலுள்ள ப்ரிவி கௌன்ஸிலுக்கு எடுத்துச் சென்றனர். அப்போது, பாகவதர் நடித்த ‘ஹரிதாஸ்’ 100 வாரங்களுக்கு மேல் தியேட்டர்களில் ஓடி, ஒரு புது சாதனையைச் செய்தது.

ஏப்ரல் 1947ல் ப்ரிவி கௌன்ஸில் சென்னை உயர்நீதிமன்றம் தீர்ப்பை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டுமென்று உத்தரவிட்டது. சென்னை உயர்நீதி மன்றம் வழக்கை மறுபரிசீலனை செய்து, பாகவதரையும், என்.எஸ். கிருஷ்ணனையும் ஏப்ரல் 1947ல் விடுதலை செய்தது.

இதற்கிடையே தந்தை பெரியார் தியாகராஜ பாகவதர், என்.எஸ். கிருஷ்ணன் வழக்கை நடத்தி அவர்களை விடுவிக்க பொதுமக்களிடம் ஆளுக்கு ஒரு ரூபாய் வழக்கு நிதிக்காக வசூல் செய்தார். அறிஞர் அண்ணா, மற்றும் காங்கிரஸ் தலைவர்கள், முக்கிய தலைவர்கள், பிரபல தொழிலதிபர்கள், பொதுமக்கள், ரசிகர்கள் என எல்லோரும் பாகவதர் - கிருஷ்ணன் விடுதலைக்காகப் பாடுபட்டார்கள் என்றால் அவர்கள் தவறு செய்திருப்பார்கள் என்று கனவிலும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாது.

கொலையுண்ட லட்சுமிகாந்தன் உயிரைக் கையில்
பிடித்துக்கொண்டும் தனிப்பட்ட காழ்ப்புணர்வின் காரணமாக இவர்களின் மீது காவல்துறையில் நேரில் சாட்சி சொன்னது,
இவர்கள் ஏற்கெனவே லட்சுமிகாந்தன் பத்திரிகையைத் தடை செய்யச் சொன்னது, கணக்கு வழக்கை சரியாக
வைத்துக்கொள்ளாதது எல்லாம்தான் இவர்கள்மேல் வெள்ளை அரசுக்கு ஐயம் ஏற்படக் காரணமானது.

என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் தான் சிறையிலிருந்தபோது நடிப்பதற்கு ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டு வாங்கியிருந்த முன்பணத் தொகைகளை உரியவர்களிடம் திருப்பிக் கொடுத்துவிடுமாறு மனைவி மதுரத்திடம் கூறியிருந்தார். என்.எஸ்.கே.யிடம் இருந்த அபிமானத்தில் பலர் கொடுத்த தொகையை வாங்க மறுத்தனர். இருப்பினும் என்.எஸ்.கே.யின் உறுதிமொழியைச் சொல்லி பணத்தைத் திரும்பக் கொடுத்தார் மதுரம் அம்மையார் .என்.எஸ்.கே. கைதான சமயத்திலிருந்து அவரது என்.எஸ்.கே. நாடக சபை பிளவு பட்டது.
இரண்டு குழுக்கயளயும் சமானதானப்படுத்த சபையின் முழுப் பொறுப்பையும் அதிகாரத்தையும் உரிமைகளையும் டி.ஏ. மதுரம் அம்மையார் பெயரில் கிருஷ்ணன் எழுதிக்கொடுத்தார். டி.ஏ. மதுரத்தின் தலைமையை ஏற்று சபையிலேயே எஸ்.வி.சகஸ்ரநாமம் தொடர்ந்து பணியாற்றினார்.

‘என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் - தியாகராஜ பாகவதர் விடுதலை முயற்சிக்கூட்டம்‘ திருச்சி நகர் டவுன் ஹாலில் 1945 நவம்பர் 11ஆம் தேதியன்று மாலை நடைபெற்றது.

“என்.எஸ்.கே., எம்.கே.டி.க்கும் ஏற்பட்டிருக்கும் ஆபத்தான ஆயுள்காலச் சிறைத் தண்டனையைக் கண்டு நாட்டுமக்கள் பெரிதும் வருந்துவதோடு அவர்கள் மீது கருணை காட்டி இனியும் சிறைத்தண்டனை அனுபவிப்பதற்கில்லாமல் விடுதலை செய்ய வேண்டுமாய் திருச்சி மக்கள் சார்பில் கூட்டப்பட்ட இம்மாநாடு கேட்டுக் கொள்கிறது” என தீர்மானம்
நிறைவேற்றப்பட்டது.
கிருஷ்ணன்-பாகவதர் விடுதலை முயற்சி கமிட்டி ஒன்றும் அன்று ஏற்படுத்தப் பட்டது. அதன் உறுப்பினர்களாகப் பெரியார் ஈ.வெ.ரா., பி.டி.வேதாசலம், திருச்சி தஞ்சை நகர்மன்றத் தலைவர் ராவ்பகதூர் ஏ.ஒய்.அருளானந்தசாமி நாடார், செங்கல்பட்டு ஜில்லா போர்டு தலைவர் டி. சண்முகம், சேலம் நகர்மன்றத் தலைவர் பி. ரத்தினசாமிப் பிள்ளை, திருப்பத்தூர் நகர்மன்றத் தலைவர் வி.எஸ்.வீரபத்திரன், திருப்பூர் நகர்மன்றத் தலைவர் கே.என்.பழனிச்சாமிக் கவுண்டர், ஈரோடு நகர்மன்றத் தலைவர் ஆர்.கே. வேங்கிடசாமி, தாராபுரம் நகர்மன்றத் தலைவர் கே. முத்துக்கிருஷ்ண நாயுடு, கரூர் நகர்மன்றத் தலைவர் எஸ்.சின்னச்சாமி முதலியார், திருச்சி கி.ஆ.பெ.விசுவநாதம், என். சங்கரன் ஆகியோர் இருந்தனர்.

‘குடியரசு’ ஏட்டில் இந்தச் செய்தி வெளிவந்தவுடன் நாடெங்கும் உள்ள மாநகராட்சி மன்றம், நகராட்சி மன்றம், பேரூராட்சி மன்றம், பஞ்சாயத்து போர்டு போன்ற பல அமைப்புகளில் இதைப்போன்ற தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டன. ‘கிருஷ்ணன்-பாகவதருக்குக் கருணைகாட்டுக’ என்னும் தீர்மானங்கள் சென்னை ராஜதானி கவர்னருக்கு அனுப்பப்பட்டன. திருவனந்தபுரம் முதல் சென்னை வரை பல்வேறு நகர்களில் பொதுக்கூட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன.

வழக்கை லண்டன் பிரிவி கௌன்சில் அமைப்பிற்குக் கொண்டுசெல்வது தொடர்பாக டி.ஏ. மதுரம் அம்மையார் தலைநகர் டெல்லிக்குப் போய் வந்துகொண் டிருந்தார். பல அரசியல் தலைவர்களையும் சந்தித்தார்.
கலைவாணர் விடுதலைக்கான வழக்கை நடத்துவதற்கும் வக்கீல்களுக்குப் பணம் கொடுப்பதற்கும் இதர செலவுகளுக்கும் மதுரம் அம்மையார் மிகவும் சிரமப்பட்டார்.

1947ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 25ஆம் நாள் வெள்ளிக்கிழமை நீதிபதிகள் ஹாப்பலும், ஷஹாபுத்தீனும் தங்களது தீர்ப்பை வழங்கினார்கள்.

“இந்த வழக்கில் அப்ரூவரான ஜெயானந்தனின் வாக்குமூலம் ஊர்ஜிதம் ஆகவில்லை. ஊர்ஜிதம் செய்யப்படாத அந்த வாக்குமூலத்தை வைத்துக்கொண்டு தியாகராஜ பாகவதரையும் என்.எஸ்.கிருஷ்ணனையும் தண்டிப்பதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. இருவரையும் விடுதலை செய்கிறோம்” என்று தங்கள் தீர்ப்பில் கூறி யிருந்தார்கள். உயர்நீதி மன்றத்தின் பார்வையாளர்கள் பகுதியிலிருந்து பலத்த கைத்தட்டல் எழுந்து நீதிமன்றத்தையே அசைத்தது.

சிறையிலிருந்து பிற்பகல் 1.15 மணியளவில் கலைவாணரும் பாகவதரும் விடுதலை செய்யப்பட்டனர். திரளாகக் கூடியிருந்த மக்கள் வாழ்த்தொலி எழுப்பினார்கள்.

தியாகராய நகர் வீட்டில் என்.எஸ்.கிருஷ்ணனை வரவேற்க பலர் வந்தனர். திருவொற்றியூர் சண்முகம் பிள்ளை காரில் அறிஞர் அண்ணா வந்திருந்தார். பின்னர் எழுத்தாளர் வ.ரா. வந்தார். கலைத்துறையினர் வந்துகொண்டேயிருந்தார்கள். அன்று மாலை நடந்த பொதுக்கூட்டத்தில் கலந்துகொண்ட கலைவாணர் தனது சிறை அனுபவங்களையும் கலையுக அனுபவங்களையும் சிரிக்கச் சிரிக்கப் பகிர்ந்துகொண்டார். முப்பது மாதச் சிறை வாசத்திற்குப் பின் தன் ரசிகக் கூட்டங்கள் நடுவே விடுவிக்கப்பட்ட பாகவதர் வெற்றி வீரராகக் காட்சியளித்தார். அவரும், கலைவாணரும் சேர்ந்து.

1950களில் படம் எடுத்தனர்; ஆனால் அவர்கள் புகழ் முன்பிருந்த சிகரங்களை எட்டவில்லை. அதற்குள் சினிமாத்துறையின் போக்கு சற்று மாற்றம் கண்டிருந்தது.

1943ஆம் ஆண்டில் கலைவாணரைப் புகழ்ந்து அக்ரஹாரத்து அதிசய மனிதர் வ.ரா. இப்படி எழுதினார். “கிருஷ்ணன் தமிழ் மக்களைச் சிரிக்க வைக்கும் மகான். தமிழர்கள் தங்கள் துயரத்தைச் சில நிமிஷங்களேனும் மறக்கும்படியாகச் செய்யும் பெரிய உபகாரி. கிருஷ்ணனை மதிக்காதவர்கள் நாட்டின் பொத நன்மைக்குப் பாதகம் நினைப்பவர்கள் என்பதில் சிறிதும் சந்தேகமில்லை. கிருஷ்ணன் தனது சொந்த வாழ்க்கையிலும் பரமரசிகன் என்பது மதுரத்தை தோழியாகக் கொண்டதே காண்பிக்கிறது. இது தமிழ்நாட்டின் பாக்கியமாகும்.”

இன்றளவும் கலைவாணரின் சினிமா நகைச்சுவை காட்சிகள் அறிவோடும் பண்பாடோடும் விளங்குவதற்கு அவரின் நல்ல உள்ளமே காரணம். கிட்டத்தட்ட நான்கு தலைமுறைக்குப் பிறகும் தமிழ்த்திரையில் கலைவாணரின் நகைச்சுவை வாரிசுகள்தான் கோலோச்சுகிறார்கள் என்பதற்கு இதுவே சாட்சி. என்.எஸ்.கே. வெறும் நகைச்சுவை நடிகர் மட்டுமல்ல, சமூகச் சிந்தனையாளர், பகுத்தறிவாளர், திராவிடக் கொள்கையாளர்.

கலைவாணர் என்னும் மாபெரும் கலைஞரைப் பற்றிய நினைவலைகளை அவரது நினைவு நாளில் பகிர்ந்துகொள்ள வாய்ப்பளித்த தங்களுக்கு நன்றி.அவர் போன்ற கலை மேதைகளின் தாக்கங்கள் இன்னும் பல தலை முறைகளுக்கு நீடிக்கும் என்பதை யாராலும் மறுத்துவிடமுடியாது.கலைவாணரும்,நடிப்பிசைத்திலகம் எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதரும் தமிழ்த் திரையுலகின் கிடைப்பதற்கு அரிய கலைச் செல்வங்களாவர்.அவர்கள் மறைந்தாலும் அவர்கள் தம் புகழ் மறையாது.