பேரரசர் ஒளரங்கசீப் (உண்மை வரலாறு) பாகம் 6

அந்த நேரத்தில் மாலிக் கான் என்ற படைத்தளபதி அங்கு வந்தான். அவனைப் பார்த்ததும் தாராவுக்குக் கொஞ்சம் நம்பிக்கை துளிர்விட்டது. தாராவுக்கு விசுவாசமாக இருந்தவன் மாலிக். அவன் மூலமாக ஏதாவது உதவி கிடைக்கும் என்று எதிர்பார்த்தார்.ஆனால் மாலிக் அப்போது வந்திருந்தது தாராவைக் கைது செய்வதற்காக. அவர் எதிர்ப்புக் காட்டவில்லை. காட்டும் நிலையிலும் இல்லை. கைது செய்யப்பட்டு டெல்லிக்குக் கொண்டுசெல்லப்பட்டார் தாரா. அங்கே அரசு சபைக் கூடியிருந்தது. ஒளரங்கசீப்பும் ரோஷனாராவும் அமர்ந்திருந்தனர். தாரா மீதான விசாரணை தொடங்கியது (1659).'நீ ஒரு இஸ்லாமியனாக நடந்துக் கொள்ளவில்லை, மத துரோகம் செய்திருக்கிறாய்.'ஒளரங்கசீப், தாராமீது கூறிய முக்கிய குற்றச்சாட்டு இது தான். அதனால் அவருக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. நிறைவேற்றப்பட்டது. தாராவை சங்கிலிகளால் பிணைத்து, டெல்லி வீதிகளில் இழுத்துவந்தார்கள். அவரைக் கொன்று தலைமட்டும் ஷாஜஹானுக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். ஷாஜஹானைக் கொல்வதற்கும் ஒளரங்கசீப் சதி செய்தார். தன் பணியாளர்கள் மூலமாக ஓரிரு முறை உணவில் விஷம் கலந்து கொண்டுச் சென்றனர். ஆனால் அந்த பணியாளர்கள் தாங்களே விஷத்தை அருந்தி ஷாஜஹனை காப்பாற்றினர்.இப்படி ஒளரங்கசீப் எதிரான செய்திகள் நிறையவே உலவுகின்ற வேளையில்,தன் நாற்பதாவது வயதில் (1658), ஒளரங்கசீப் முகலாயப் பேரரசர் ஆனார்.on Sat 18 Feb 2012 - 15:04by ahmad78சிவாஜியின் பழக்கூடைகள்ஒளரங்கசீப்பின் வாழ்க்கை வரலாற்றைப் பார்க்கும் போது அதில் தவிர்க்கவே முடியாத பாத்திரம், சத்ரபதி சிவாஜி. மராட்டிய வீரர்.யார் இந்த சிவாஜி ? உண்மையிலேயே வீரரா ? அவரது வெற்றிகள் எப்படிப்பட்டவை? ஒளரங்கசீப்புக் கண்ணில் தூசி போல உறுத்தியவாறு அல்லது ஒளரங்கசீப்பினால் காணமல் போனவரா ?பிஜப்பூரை ஆண்டு வந்த சுல்தான் ஆதில்ஷா. அவரது அரசாங்காத்தில் உயர்பதவி வகித்தவர் ஷாஜி. சிவாஜியின் தந்தை.சிவாஜி தன் வீரத்தாலும், சாதூர்யத்தாலும் பல்வேறு தந்திரங்களாலும் பிஜப்பூருக்கு அருகிலிருந்த பல்வேறு கோட்டைகளை பிடித்திருந்தார். இது ஆதில்ஷாவுக்கு அதிர்ச்சியைக் கொடுத்தது.'உன் மகனை வரச்சொல், என்று ஷாஜியிடம் கட்டளையிட்டார். அனால் தன் தந்தை அழைத்தும் சிவாஜி, ஆதில்ஷாவைச் சந்திக்கச்செல்லவில்லை. அதனால் ஷாஜி கைதுசெய்யப்பட்டுச் சிறைக்காவலில் வைக்கப்பட்டார்.அந்தப் பகுதியில் ஓரளவு இடங்களைக் கைப்பற்றியிருந்த சிவாஜி பேரரசர் ஷாஜஹானுக்குத் தூதனுப்பினார்.'நானும் என்னைச் சார்ந்தவர்களும் முகலாயப் பேரரசருக்குக் கட்டுப்படுகிறோம். பிஜப்பூர் மன்னரிடமிருந்து என் தந்தையை மீட்டுத்தாருங்கள்.'விஷயம் ஆதில்ஷாவுக்கும் சென்றது. அவர் ஷாஜியை விடுதலைச் செய்தார். சிறிது நாள்களில் ஆதில்ஷா நோய்வாய்ப்பட்டார். சிகிச்சைகள் பலனின்றி 1656, நவம்பரில் மரணமடைந்தார். அவரது மகன் அலி ஆதில்ஷா, மன்னரானார். ஆனால் அனுபவமோ, திறமையோ இல்லாத அவரால், அரசை நிர்வகிக்க முடியவில்லை.இந்த நேரத்தில் தான் (1657) ஒளரங்கசீப் பிஜப்பூர் மீது படையெடுத்தார் என்பதை ஏற்கெனவே பார்த்தோம். அப்போது சிவாஜி, ஒளரங்கசீப்புக்கு ஆதரவாக இருந்தார். எதிரிக்கு எதிரி நண்பன் என்ற கொள்கை, போர் முழுவதுமாக முடிந்திருந்த நிலையில் தான், ஷாஜஹான் உடல்நிலை சரியில்லை என்றும், தாரா ஆட்சிக்கு வரப்போகிறார் என்றும் செய்திகள் வந்தன. ஒளரங்கசீப், ஆக்ராவை நோக்கிச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் உண்டாயிற்று.பிஜப்பூர் தப்பியது, முகலாயர்களை நம்பியிருந்த சிவாஜியும் பதுங்கினார்.அப்போது பிஜப்பூர் அரசுக்கு ஒரே நம்பிக்கையாக இருந்தவர் தளபதி அஃப்சல் கான். சிவாஜிக்கும் தெரியும். அவரை வெல்வது எவ்வளவு கடினமான காரியம் என்று. எனவே, தந்திரம் நிறைந்த ஒரு திட்டத்தை தீட்டினார்.அந்த சமயத்தில் தன்னைத் தாக்குவதற்காக அஃப்சல்கான் பெரும் படையோடு வருவதாக சிவாஜிக்குத் தகவல் வந்தது. 'இரண்டு வாரங்கள் கழித்து நாம் நேரில் சந்திப்போம்', என்று அஃப்சல்கானுக்குக் கோரிக்கை அனுப்பினார் சிவாஜி. அதை அவர் ஏற்றுக்கொண்டார்.சந்திப்புக்கான நாள், நேரம், இடம் குறிக்கப்பட்டது. குறிப்பிட்ட நாளில் சிவாஜி தனியாளாக அஃப்சல்கானைச் சந்திக்க அவர் தங்கியிருந்த கூடாரத்திற்குச் சென்றார். சமாதனம் தான் பேச வருகிறார் என்ற எண்ணத்தில், அஃப்சல்கான் எந்த ஆயுதங்களையும் தன்னோடு வைத்துக் கொள்ளவில்லை. பாதுகாவலர்களையும் வெளியே அனுப்பிவிட்டிருந்தார்.இருவரும் மரியாதை நிமித்தமாகத் தழுவினர். அடுத்த நொடியே இருவரும் சண்டைப் போட ஆரம்பித்தனர். சண்டையின் இருதியில் அஃசல்கான் கொல்லப்பட்டார்.தன்னிடமிருந்த சங்கை எடுத்து ஊதினார் சிவாஜி. அந்தச் சத்தத்தைக் கேட்ட உடனேயே காட்டுக்குள் ஆங்காங்கே ஒழிந்திருந்த அவரது படையினர், களத்தில் இறங்கித் தாக்கத் தொடங்கினர். இந்த எதிர்பாராத கொரில்லாத் தாக்குதலை பிஜப்பூர் படையினர் சமாளிக்க முடியாமல், ஏராளமான உயிரிழப்புகளைச் சந்தித்தனர்.அந்தத் தாக்குதல் ஆறு மணி நேரங்களுக்கு நீடித்தது.அந்த மோதலுக்குப் பின், பிஜப்பூர் படைகளுக்கும், சிவாஜியின் படைகளுக்கும் அடிக்கடி போர்கள் நடந்தன. ஒரு கட்டிடத்தில் பிஜப்பூர் அரசு, சிவாஜியுடன் சமாதனப் பேச்சு வார்த்தை நடத்தி, அவரை ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியின் ஆட்சியாளராக, சுதந்திரமாகச் செயல்பட அனுமதித்தது.அநதப்பகுதிகளில் தக்கணாத்தைச் சார்ந்த சில பகுதிகளும் அடங்கும். சிவாஜி, ஒளரங்கசீப்பின் ஆட்சியின் கீழிருந்த ஒளரங்காபாத் வரையிலான பகுதிகளைக் கைப்பற்றினார்.சிவாஜியை அடக்க ஒளரங்கசீப், தன் உறவினரும், சிறந்த தளபதியுமான ஷெயிஸ்டகானைத் தாக்காணப்பகுதிகளுக்கு அனுப்பினார். பெரும் படைகளுடன் வந்த ஷெயிஸ்டகான் கல்யாண் என்ற கோட்டையை கைப்பற்றினார். அதே சமயம் சிவாஜி, முகலாயர்களுடன் போரடி, பிரபல்கட் கோட்டையை ஆக்ரமித்தார்.ஆனால், பலம்வாய்ந்த முகலாயப் படைகளின் முன்னேற்றத்தை சிவாஜியினால் ஒன்றும் செய்ய இயலவில்லை. தொடர்ந்து மராட்டியப் பகுதிகளைக் கைப்பற்றிக் கொண்டிருந்தார் ஷெயிஸ்டகான். பூனா அவர் வசமானது. அங்கிருந்த லால் மஹாலில் கிட்டத்தட்ட ஒருவருட காலம் தங்கியிருந்தார் ஷெயிஸ்டகான்.சிவாஜியின் தந்திர முளை, திட்டம் போட ஆரம்பித்தது. வழக்கமான சிந்தனைகள் தான். போரிட்டு வெல்ல முடியாது, தனியாக இருக்கும் தளபதியைக் கொல்ல வேண்டும்.1663, ஏப்ரல், 5. பூனா நகருக்குள் அந்நியர்கள் நுழையவே முடியாதபடியான பாதுகாப்பு வசதிகள் செய்யப்பட்டிருந்தது. எனவே, போலியாக ஒரு திருமண ஊர்வலமொன்றை நடத்தினார் சிவாஜி. அதில் மாறுவேடமிட்ட கூட்டத்தோடு கூட்டமாக கலநதுக்கொண்டார். மராட்டிய வீரர்களும் மாறுவேடத்தில் இருந்தனர்.வாசலில் இருந்த காவலாலிகளிடம் ஊர்வலத்தை உள்ளே அனுமதிக்குமாறு சாதூர்யமாக பேசினார். அனுமதி கிடைத்தது. அவர்கள் பூனா நகருக்குள் நுழைந்தனர். சிவாஜி, பதுங்கிப் பதுங்கிச் சென்று, லால் மஹாலின் பின் வாசல் வழியாக உள்ளே புகுந்தார். ஷெயிஸ்டகானின் அறையைத் தேடிக் கண்டுப்பிடித்தார். அவரைக் கண்ட மறுநொடியே வாளை உருவி வெட்டினார்.ஷெயிஸ்டகான் சற்று சுதாரித்துக் கொண்டார். தலையைக் குனிந்து அந்த வாள் வீச்சை கையால் தடுத்தார். அவரது மூன்று விரல்கள் துண்டாகிப் போயின. மேலும் ஒரு நொடியும் தாமதிக்காத அவர், ஜன்னல்வழியே, ஏறிக் குதித்துத் தப்பினார். அவருடைய பணியாளர்கள் அவரை பத்திரமான இடத்திற்க்குக் கொண்டு போனார்கள்.சிவாஜியும், அவரது படைவீரர்களும் பூனாவுக்குள் சிறது தாக்குதல்களை நடத்திவிட்டுத் தப்பித்துச் சென்றனர். அந்த தாக்குதலுக்குப் பிறகு, ஒளரங்கசீப், ஷெயிஸ்டகானை பூனாவிலிருந்து வங்காளத்திற்கு மாற்றினார்.ஷெயிஸ்டகான் பிடித்துவைத்திருந்த சூரத் நகரின் மேல் 1664-ல் படையெடுத்து வெற்றிப் பெற்றார் சிவாஜி. இந்தியாவின் பெரும் வணிகநகரமான சூரத்தில் சிவாஜியின் கொள்ளைச் சம்பவங்கள் தொடர்ந்தன.எனவே, சிவாஜியை ஒடுக்க ஒளரங்கசீப், ஜெய்சிங் என்ற புதிய தளபதியை நியமித்தார். பெரும் படையுடன் ஜெய்சிங் வருவதை அறிந்த சிவாஜி வழக்கம் போல சமாதானத் தூது அனுப்பினார். ஆனால் ஜெய்சிங் அதை நிராகரித்தார்.1665-ல் சிவாஜியின் பிடியில் இருந்த புரந்தர் கோட்டை முகலாயப்படையினரால் கைப்பற்றப்பட்டது. அமைதிப்பேச்சு வார்த்தை நடத்த விரும்புவதாக மீண்டும் சிவாஜி செய்தி அனுப்பினார். ஜெய்சிங் ஒப்புக் கொண்டார்.பேச்சு வார்த்தை நடந்தது. இருபத்திமூன்று கோட்டைகளையும், நான்கு லட்சம் பெருமானமுள்ள தங்கத்தையும் முகலாயர்களுக்குக் கொடுப்பதாகக் கூறினார் சிவாஜி. மேலும் தன் மகன் சாம்பாஜியை முகலாயப் படையில் பணியாற்ற அனுப்புவதாக் கூறினார். தானும் தேவைப்பட்டால் முகலாயப்படைகளுக்கு உதவுவதாக உறுதியளித்தார்.ஜெய்சிங் அவரது வேண்டுகோள்களை ஏற்று, ஒளரங்கசீப்புக்கு கடிதம் எழுதினார். ஒளரங்கசீப்பும் அனுமதி கொடுத்தார். மேலும் சிவாஜிக்குப் பரிசாகப் பட்டாடை ஒன்றை அனுப்பினார். சிவாஜியின் மகன் சாம்பாஜிக்கு ஐயாயிரம் (5,000) குதிரைகளைக் கொண்ட மன்ஸபத் பதவி வழங்கப்பட்டது.அதற்குப்பின் சிவாஜியும் அவரது மகன் சாம்பாஜியும் நான்காயிரம் படை வீரர்களுடன் ஒளரங்கசீப்பைச் சந்திக்க ஆக்ராச் சென்னர். அந்தப் பயணச் செலவுக்கான தொகையும் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.ஆக்ரா சென்றடைந்த சிவாஜி, ஒளரங்கசீப்பின் அமைச்சர்களால் முறைப்படி வரவேற்க்கப்பட்டார். ஒளரங்கசீப்புடனான ச்நதிப்புக்கான நாள், நேரம் குறிக்கப்பட்டது.அந்த நாளில் சிவாஜி, அவைக்குச் சென்றார். 'மன்னர் சிவாஜியை, வருக !' என்று ஒளரங்கசீப் வரவேற்றார். அதன் பின் சிவாஜி, சில பரிசுப் பொருள்களை அளித்துவிட்டுத் தனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட இருக்கையில் சென்று அமர்ந்தார்.சிவாஜிக்கு 5,000 குதிரைகள் கொண்ட மன்ஸபத்தார் பதவி வழங்கப்படுவதாக அறிவித்தார் ஒளரங்கசீப். ஆனால், தனக்கு 10,000 குதிரைகளைக் கொண்ட மன்ஸபத்தார் பதவி வழங்கப்பட வேண்டும் என்று குரல் எழுப்பினார் சிவாஜி. அவரைக் காவலில் வைக்கும்படி உத்தரவிடப்பட்டது.சிவாஜி ஜெயபுரி மாளிகையில் அடைக்கப்பட்டார். அதைச் சுற்றிலும் முகலாய வீரர்கள் காவலுக்குப் போடப்பட்டனர். சிவாஜி அவர்களுக்கு கட்டுப்பட்டு நடக்க ஆரம்பித்தார்.ஒளரஙகசீப்பிடம் அனுமதி வாங்கி, தன்னுடன் அழைத்துவந்தப் படைவீரர்களை திருப்பி அனுப்பினார். தன் மகனையும் ஓரிரு அதிகாரிகளையும் ம்டுமே தன்னுடன் வைத்துக் கொண்டார்.நாளடைவில் ஜெயபுரி மாளிகையில் சிவாஜிக்குப் போடப்பட்டிருந்த காவல் குறைக்கப்பட்டது. அவர், முகலாய அதிகாரிகளுடனும், அமைச்சர்களுடனும் நன்றாகப் பழக ஆரம்பித்தார். தன் மராட்டிய சமையல் காரர் சமைத்த உணவுவகைகளை அவர்களுடைய மாளிகைக்கு அனுப்ப வைத்தார். பதிலுக்கு அவர்களும் அன்பு செய்தனர்.ஆரம்பத்தில் அந்த கூடைகளும் ஜாடிகளும் பாதுகாவலர்களால் கவனமாகப் பரிசோதிக்கப்பட்டன. நாளடைவில் கவனம் குறைந்துப் போனது. இடையில் சிவாஜிக்கு உடல்நலம் சரியில்லாமல் போனது. ஒளரங்கசீப் தக்க மருத்துவ உதவிகள் செய்தார்.தன் உடல்நிலைச் சரியாவதற்காகச் சில தானங்களைச் செய்ய வேண்டியருப்பதாகச் சொல்லி அனுமதிக் கேட்டார் சிவாஜி. அனுமதி கிடைத்தது. அதன் படி, தினமும் சிவாஜிக்கு கூடைக்கூடையாக இனிப்புகளும், பழங்களும் வந்தன. அவற்றை வைத்து பூஜைகள் செய்தார். பின் துறவிகளுக்கும், ஏழைகளுக்கும் தானமாக அனுப்பினார்.இந்தச் செயல் பல நாள்கள் தொடர்ந்தன. ஒரு நாள், சிவாஜி தன் மோதிரத்தை ஹிராப்பர் என்பவரின் கையில் அணிவித்தார். அவரை தன் படுக்கையில் படுக்கச் சொல்லி, ஒரு போர்வையால் மூடினார். மோதிரம் அணிந்த கை மட்டும் போர்வைக்கு வெளியே நீட்டிக் கொண்டிருந்தது. சிவாஜியும், சாம்பாஜியும் பூஜைக்காக வந்த இனிப்புக் கூடைக்குள் ஒளிந்து கொண்டார்கள்.கூடைகள் வெளியே எடுத்துச் செல்லப்பட்டன. பாதுகாவலர்கள் அவற்றைச் சோதனைச் செய்யவில்லை. சிவாஜி ஜெயபுரி மாளிகையிலிருந்து வெளியேறினார். தன் தாடி மீசையை மழித்துவிட்டு ஆக்ராவிலிருந்தும் தப்பித்தார். அங்கிருந்து வழியெங்கும் முகலாயர்களின் கண்களில் படாமல் தன் இடமான ராஜ்கட்டுக்கு வந்து சேர சிவாஜிக்குப் பல மாதங்கள் பிடித்தன.1670-லிருந்து 1674 வரை தன் ராஜியத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விஸ்தரித்தார் சிவாஜி. முகலாயர்களுடன் போரிட்டு, இழந்த சில பகுதிகளை மீட்டுக் கொண்டார்.1674, ஜூன் 6-ம் தேதி, ராஜகட் கோட்டையில் சத்ரபதியாக முடிசூட்டிக் கொண்டார். 'சத்ரபதி', என்றால் ஷத்திரியர்களின் அரசன், என்று பொருள்1680-ல் சிவாஜி காய்ச்சல் வந்து இறந்து போனார்.'பத்தொன்பது ஆண்டுகளாக சிவாஜியை எதிர்த்துப் போர் புரிந்திருக்கிறேன், அவர் மிகச் சிறந்த வீரர்', - சிவாஜியின் மறைவிற்கு ஒளரங்கசீப் அளித்த செய்தி இது தான்.சிவாஜியின் மகன் சாம்பாஜி, மராட்டிய மன்னராக முடிச்சூட்டிக் கொண்டார். மராட்டியர்களிடம் இழந்த பகுதிகளை இனியாவது மீட்கலாம் என்று முகலாயப்படைகள் கிளம்பின. சிவாஜி அளவுக்கு சாம்பாஜி வீரம் நிறைந்தவராக இல்லாவிட்டாலும், முகலாயப்படைகளால் மராட்டியர்களைச் சமாளிக்க முடியவில்லை.இந்த நேரத்தில் ஒளரங்கசீப்பின் மகன் மஹம்மது அக்பர், அவரைவிட்டுப் பிரிந்து சாம்பாஜியுடன் சென்று நேர்ந்தான். தம்மிடமிருந்த படைகளை மராட்டியப்படைகளுடன் இணைத்துக் கொண்டான்.இதற்கு மேலும் டெல்லியிலும், ஆக்ராவிலும் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தால் பயனில்லை என்று உணர்ந்த ஒளரங்கசீப், தக்காணப் பகுதிக்கு இடம் மாறினார். அங்கிருந்தபடியே நிர்வாகம் செய்ய ஆரம்பித்தார். முகம்மது அக்பர் பாரசீகத்துக்கு (ஈராக்) தப்பி ஓடினான்.ஒளரங்கசீப் தொடர்ந்து மராட்டியர்களுடன் போரிட்டார். ஒன்பது ஆண்டுகள் கடந்தன. ஆனால் அவர்கள் வசமிருந்த ஒரு கோட்டையைக் கூடக் கைப்பற்ற முடியவில்லை. 1689-ல் சாம்பாஜி முகலாயப்படையினரால் பிடிக்கப்பட்டு, கொல்லப்பட்டார்.அதற்குப்பிறகு அவரது சகோதரர் ராஜாராம் தன்னை மன்னராக அறிவித்துக் கொண்டார். ஆனால், மராட்டியர்களால் ஒரே தலைமையின் கீழ் செயல்பட முடியவில்லை. சிறு சிறு படைகளாக ஆங்காங்கே முகலாயர்களுடன் மோதிவந்தனர். இந்த மோதல் அடுத்த பத்து ஆண்டுகளுக்குத் தொடர்நதது.பல இடங்கள் முகலாயர்களிடமும், மராட்டியர்களிடமும் கைமாறிக் கொண்டேயிருந்தன. சில முறை ஒளரங்கசீப் மீதான கொலை முயற்சிகளும் நடந்தன. அவற்றிலிருந்து அதிர்ஷ்ட வசமாக உயிர்தப்பினார் அவர்.ஒளரங்கசீப்பின் காலத்துக்குப் பின்னரே மராட்டியர்களால் ஒரு தலைமையின் கீழ் ஒன்றிணைந்து செயல்பட முடிந்தது. அப்போது சிவாஜியின் பேரன் ஷாகு மராட்டிய மன்னராக முடிசூட்டிக் கொண்டார்.on Sat 18 Feb 2012 - 15:04by ahmad78சீக்கியர்களுடன் சிக்கல்கி.பி 1500-ல் குருநானக்கால் உருவாக்கப்பட்டது சீக்கிய மதம். அக்பர் பிற மதத்தினரைப் போலவே சீக்கியர்களுக்கும் பெருமதிப்பு கொடுத்தார். அவர்களுக்குப் பெரிய பதவிகளையும் வழங்கி கௌரவித்தார். ஆனால் அவருக்குப்பின் முகலாயர்களுக்கும் சீக்கியர்களுக்கும் பிரச்சனைகள், போர்கள் தொடர்ந்து கொண்டே தான் இருந்தன.சீக்கியர்களின் ஐந்தாவது குருவான அர்ஜூன்சிங்குக்கும், ஜஹாங்கீருக்கும் இடையே பிரச்சனைகள் எழுந்துள்ளன. ஆறாவது குருவான ஹர்கோவிந்த் சிங்குக்கும் ஷாஜஹானுக்கும் போர் நடந்திருக்கிறது.ஷாஜஹானின் இறுதி நாள்களில், பேரரசர் பதவிக்காக நடந்த வாரிசு சண்டையில், சீக்கியர்களின் ஏழாவது குருவான ஹர்ராய்சிங், தாராவை ஆதரித்தார். ஆனால் ஒளரங்கசீப் பேரரசர் ஆனதும், தம் மகன் மூலம் சமாதானத்தூது அனுப்பினார்.சில வருடங்களில் ஹர்ராய்சிங் இறந்து போனார். எட்டாவது குரு யாரென்று கேள்வி எழுந்தது. ஒளரங்கசீப்போடு பழகி வந்த சீக்கியரான ராம்ராய்சிங் தன்னை ஆதரிக்குமாறு ஒளரங்கசீப்பிடம் கேட்டுக் கொண்டார்.அவரது இன்னொரு சகோதரரான ஹர்கிஷன்சிங்கும், அதே ஆவலோடு இருந்தார். ஆனால் சீக்கியர்களின் மதம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயத்தில் தான் தலையிடுவது சரியல்ல என்று மறுத்துவிட்டார் ஒளரங்கசீப்.இறுதியில் ஹர்ஹிஷன்சிங் எட்டாவது குருவாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். சில நாள்களிலேயே அவர் அம்மை நோய்வந்து இறந்துப் போனார்.இந'த முறையாவது தாம் குருவாக முடியுமா என்ற ஆசை ராம் ராய்சிங்குக்கு இருந்தது. ஆனால் ஆறாவது குருவான ஹர்கோவிந்த சிங்கின் இளைய மகன் தேஜ் பகதூர் ஒன்பதாவது குருவாக நியமிக்கப்பட்டார். அவர் ஏற்கெனவே முகலாயப்படைகளில் பணியாற்றியவர். நல்ல போர் வீரர்.ஒருநாள் காஷ்மீரைச் சேர்ந்த பிராமணர்கள் சிலர், குரு தேஜ்பகதூரைச் சந்தித்தனர். முகலாயர்கள் எங்களை இஸ்லாம் மதத்திற்கு மாறச் சொல்லி கட்டாயப்படுத்துகின்றனர் என்றும், நீங்கள் தான் எங்களைக்காப்பாற்ற வேண்டும் என்றும் அவரைக் கேட்டுக்கொண்டனர்.தேஜ்பகதூர் அவர்களுக்கு உதவ முன் வந்தார். 'நானும் இஸ்லாம் மதத்திற்கு மாறினால் தான், அந்த பிராமணர்களும் மாறுவார்கள், என்று ஒளரங்கசீப்புக்குத் தகவல் அனுப்பினார் அவர். அதனால் முகலாயப்படையினரால் கைது செய்யப்பட்டார்.அவருக்கு இரண்டு வாய்ப்புகள் கொடுக்கப்பட்டன. ஒன்று இஸ்லாமியராக மாற வேண்டும் அல்லது மரணம். தேஜ்பகதூர் மதம் மாற சம்மதிக்கவில்லை. கொல்லப்பட்டார்.குரு தேஜ்பகதூரின் மரணத்திற்கு காரணம் இப்படியும் சில வரலாற்று ஆசிரியர்ளால் கூறப்படுகிறது. சில ஆசிரியர்கள் வேறுமாதிரியும் கூறுகின்றனர்.தேஜ் பகதூர் சீக்கியப் படைகளைக் கொண்டு வடமேற்கு இந்தியாவின் பல்வேறு இடங்களை கைப்பற்ற நினைத்தார். பல கொள்ளைச் சம்பவங்களிலும் ஈடுபட்டார். மேலும் தேஜ்பகதூர் மீது ஏகப்பட்ட குற்றச்சாட்டுகள், ராம்ராய்சிங்கால் சுமத்தப்பட்டன.அதை நம்பிய ஒளரங்கசீப், கைது செய்யச் சொன்னார். குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டு அவருக்கு மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது.எது உண்மை என்று தெரியவில்லை. ஆனால் தேஜ்பகதூருக்கு நிறைவேற்றப்ப்ட மரண தண்டனையால் சீக்கிய - முகலாய மோதல்கள் அதிகரித்தன.குரு தேஜ்பகதூரின் மகன் கோவிந்த சிங் பத்தாவது குருவாகப் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டார். அவரது தலைமையில் கடுமையான போர்கள் தொடர்ந்தன. சீக்கியர்கள் அதனைப் புனிதப் போராக அறிவித்தனர்.அளவில் சிறியப்படைகளாக இருந்தாலும், வலிமைப் பொருந்திய சீக்கியர்களை எதிர்கொள்ள முகலாயப் படைகள் திணரத்தான் செய்தன.சில இடங்களில் முகலாயர்களுக்கு ஆதரவாக ராஜபுத்திரர்களும் போரிட்டனர்.அனந்த்பூர், சாஹிப் அவர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது. குரு கோவிந்தசிங் அங்கிருந்து பாதுகாப்பாகத் தப்பிச் செல்ல அனுமதிக்கப்ட்டார். ஆனால் அவரது இரண்டு மகன்கள், இன்னொரு போர்களத்தில் முகலாயப்படையினரால் கொல்ல்ப்பட்டனர்.முகலாயர்களுடன் சமாதனமாகப் போய்விடலாம் என்று முடிவெடுத்த குரு கோவிந்த சிங், ஒளரங்கசீப்புக்கு ஒரு கடிதத்தை அனுப்பினார். அந்த கடிதத்துக்கு அவர் வைத்த பெயர் 'ஜாபர் நாமா (வெற்றியின் பாமாலை)'. அந்தக் கடிதம் வரலாற்றுச்சிறப்பு வாய்ந்தது.ஒளரங்கசீப்பைப் புகழ்ந்தும், இகழ்ந்தும் ஏராளமான வரிகள் அதில் இருந்தன. விரைவில் முகலாயப் பேரரசு ஒரு முடிவுக்கு வந்துவிடும் என்றும் அதில் இருந்தது. ஒளரங்கசீப், பதிலுக்கு ஒரு கடிதம் அனுப்பினார்.அதில் தான் குரு கோவிந்த சிங்கைச் சந்திக்க விரும்புவதாகக் கூறியிருந்தார். ஆனால் அவர் சந்திக்க வருவதற்குள் ஒளரங்கசீப் இறந்துப்போனார்.on Sat 18 Feb 2012 - 15:05by ahmad78ஆட்சி எப்படிப்பட்டது?'ஒரே மதம், ஒரே மொழி, ஒரே நாடு'.ஒளரங்கசீப்பின் லட்சியமாக இருந்தது இதுதான். இந்தியா முழுவதும் முகலாயர்களின் ஆட்சியின் கீழ் வர வேண்டும். இஸ்லாமியச் சட்டப்படி (ஷரீயத்) ஆட்சி நடத்த வேண்டும் என்பதே ஒளரங்கசீப்பின் எண்ணம். அதை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்பதற்காககத் தான் போராடிக்கொண்டிருந்தார்.தன் லட்சியத்தை நிறைவேற்ற ஒளரங்கசீப் பிற மதத்தினர்களைக் கொடுமைப்படுத்தினார். ஹிந்துக்கள் மீது அதிக வரிகளை விதித்தார், அவர் ஆட்சியில் இஸ்லாமியர்களைத் தவிர மற்ற மதத்தினர் பெரும் துன்பத்திற்கு ஆளாயினர், அவர்களுக்கு உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டன. இஸ்லாம் மதத்திற்கு மாறும்படி அவர்கள் கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர். அவருடைய ஆட்சியில் தான் ஏராளமான ஹிந்துக் கோயில்கள் இடிக்கப்பட்டன. இவையெல்லாம் ஒளரங்கசீப் ஆட்சிக் காலம் பற்றிப் பொதுவாகக் கூறப்படும் செய்திகள்.ஒளரங்கசீப் ஆட்சியில் சில புதிய வரிகள் விதிக்கப்பட்டாலும், நடைமுறையில் இருந்த சில வரிகள் நீக்கப்பட்டன என்பதே உண்மை.ஹிந்துக்கள் தீபாவளியின் போது வீடுகளில், வீதிகளில், கோயில்களில் வரிசையாக விளக்குகளை ஏற்றுவர். அதே போல, முஹர்ரம் பண்டிகையின் போது தீபங்கள் ஏற்றுவது முஸ்லீம்களின் வழக்கமாக இருந்து வந்தது. இந்த தீப அலங்காரங்கள் செய்ய வேண்டும் என்றால், தனியாக வரி செலுத்த வேண்டியிருந்தது. ஒளரங்கசீப் அதை ரத்துசெய்தார்.கங்கை என்பது, ஹிந்துக்கள் புனிதமாகக் கருதும் நதி. அதில் குளித்தால் பாவங்கள் நீங்கும் என்பது அவர்களது நம்பிக்கை. ஆனால் முகலாயர்கள் ஆட்சியில், கங்கை நதியில் ஹிந்துக்கள் நீராட வரி செலுத்த வேண்டியதிருந்தது. ஒளரங்கசீப் அந்த வரி தேவையில்லை, யார் வேண்டுமானாலும் கங்கையில் நீராடலாம் என்று அறிவித்தார்.இற்ந்தவர்களின் அஸ்தியைக் கங்கையில் கரைப்பதென்பது ஹிந்துக்களின் சடங்குகளில் ஒன்று. அதற்கும் தனியாக வரி வசூலிக்கப்பட்டு வந்தது. அந்த வரியும் ஒளரங்கசீப் காலத்தில் நீக்கப்பட்டது.நதிகளில் மீன்கள் பிடிப்பதற்குக்கூட வரி இருந்தது. பால் கறந்து விற்பதற்கும் வரி, பாத்திரங்கள் செய்து விற்பதற்கும் வரி, காய்கறிகள் விற்பதற்கும் வரி எல்லாமே ஒளரங்கசீப் காலத்தில் நீக்கப்பட்டன.மாட்டின் சாணத்தைத் தட்டி, காய வைத்தால் அது வரட்டியாகிவிடும். அதை அடுப்பெரிப்பதற்கும், இறந்தவர்களின் உடலை எரிப்பதற்கும் பயன்படுத்தி வந்தன். ஆனால் அந்த வரட்டியை உபயோகிப்பதற்குக் கூட தனியாக வரிவிதிக்கப்பட்டிருந்தது. அதுவும் நீக்கப்பட்டது.
                                                                அடுத்து >