உலகில் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் வாழும் முஸ்லீம்களின் மக்கள் தொகை, நபிமார்கள் பிறந்த இடங்கள், உலகில் நபிமார்கள் வாழ்ந்த வயது.

உலகில் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் வாழும் முஸ்லீம்களின் மக்கள் தொகை எவ்வளவு என்று தெரியுமா?

இந்தியா 30%
அல்பேனியா 75%
அல்ஜீரியா 99%
அங்கோலா 25%
அர்ஜென்டினா 2%
ஆஸ்திரேலியா 2.09%
அஜர்பைஜான் 93%
பஹ்ரைன் 100%
பங்களாதேஷ் 85%
பூட்டான் 5%
பிரேசில் 0.6%
பர்மா 10%
கனடா 1.48%
ஆப்ரிக்கா 55%
சீனா 11%
எகிப்து 94%
எத்தோப்பியா 65%
ஃபிஜி 11%
ஃப்ரான்ஸ்  7%
ஜார்ஜியா 11%
ஜெர்மனி 3.4%
கிரீஸ் 1.5%
குயினியா 95%
குயானா 15%
ஹாங்காங் 1%
ஆப்கானிஸ்த்தான் 100  %
இந்தோனிசியா  95%
ஈரான் 99%
ஈராக் 97%
இஸ்ரவேல் 14%
இத்தாலி 1%
ஜப்பான் 1%
ஜோர்டான் 95%
கென்யா 30%
குவைத் 89%
லெபனான் 70%
லிபியா 100%
மாலத்தீவுகள் 100%
மலேசியா 60%
மொரிஷியஸ் 19.5%
மயோட்டே 99%
நைஜீரியா 75%
ஓமன் 100%
பாக்கிஸ்தான் 97%
பிலிப்பைன்ஸ் 14%
கத்தார் 100%
ருமேனியா 20%
ரஷியா 18%
சவுதி அரேபியா 100%
சிங்கப்பூர் 17%
சோமாலியா 100%
ஸ்ரீலங்கா 9%
சூடான் 85%
சிரியா 90%
தசகிஸ்தான் 85%
தான்சானியா 65%
தாய்லாந்து 14%
துனிசியா 98%
துருக்கி 99.8%
ஐக்கிய அரபு எமிரேட்ஸ் 96%
இங்கிலாந்து 2.5%
அமெரிக்கா 3.75%
உஸ்பெகிஸ்தான் 88%
----------------------------
 நபிமார்கள் தோன்றிய இடங்கள்

ஆதம் நபி - இலங்கை
நூஹ் நபி - ஜோர்டான்
ஷோயிப் நபி - சிரியா
சுலைமான் நபி - லெபனான்
இப்ராஹிம் நபி - பாலஸ்தீனம் மற்றும் ஈராக்கில் இறந்தார்
இஸ்மாயில் நபி - சவுதி அரேபியா
யாகூப் நபி - பாலஸ்தீனம்
யஹ்யா நபி - பாலஸ்தீனம்
ஜகாரியாநபி - பாலஸ்தீனம்
இஷாக் நபி - பாலஸ்தீனம்
யூசுப் நபி - பாலஸ்தீனம்
லூத் நபி - ஈராக்
அய்யூப் நபி - ஜோர்டான்
ஹூட் நபி - யமென்
முஹம்மது நபி  ஸல்லல்லாஹு அலைவஸல்லம்) - சவுதி அரேபியா
-----------------------------------
தீர்க்கதரிசிகள் வாழ்ந்த வயது

ஆதம் நபி - 1000 வருடம்
நூஹ் நபி - 950 வருடம்
சொஹ்ய்ப் நபி - 882 வருடம்
சலேஹ் நபி - 586 வருடம்
ஜகாரியா - 207 வருடம்
இப்ராஹிம் - 195 வருடம்
சுலைமான் நபி - 150 வருடம்
இஸ்மாயில் நபி - 137 வருடம்
யாகூப் நபி - 129 வருடம்
மூசா நபி - 125 வருடம்
இஷாக் நபி - 120 வருடம்
ஹாரூன் நபி - 119 வருடம்
யூசுப் நபி - 110 வருடம்
முஹம்மது நபி (ஸல்லல்லாஹு அலைவஸல்லம்) - 63 வருடம்
--------------------------------------

*காலத்துடன் நகர்ந்து வெற்றியை அடையுங்கள்

*நாம் வெற்றி பெற வேண்டுமானால்... காலத்தின் போக்கில் நமது  கவனத்தை, எண்ணத்தை, செயல்களை மாற்றிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்.*

" 1998 இல்,கோடக்கில் 1,70,000 ஊழியர்கள் பணிபுரிந்தனர், அவர்கள் உலகின் புகைப்பட தாளில் 85% விற்கிறார்கள் ..

 சில ஆண்டுகளில், டிஜிட்டல் புகைப்படம் எடுத்தல் அவர்களை சந்தையிலிருந்து வெளியேற்றியது
கோடக் திவாலாகி, அவரது ஊழியர்கள் அனைவரும் சாலையில் சென்றனர்.
பல உதாரணங்கள் சொல்லலாம்..

HMT (வாட்ச்)
பஜாஜ் (ஸ்கூட்டர்)
டைனோரா (டிவி)
மர்பி (வானொலி)
நோக்கியா (மொபைல்)
ராஜ்தூட் (பைக்)
அம்பாஸ்டோர் (கார்)
தினேஷ் (துணி)

 இவை அனைத்திலும் தரத்தில் பஞ்சமில்லை,
ஆனாலும் அவை அனைத்தும் சந்தைக்கு வெளியே சென்றன !!

*காரணம் ???*
*காலப்போக்கில் அவை மாறவில்லை.!!*
*வரவிருக்கும் 10 ஆண்டுகளில், உலகம் முற்றிலும் மாறும், இன்று இயங்கும் தொழில்களில் 70 முதல் 90% மூடப்படும் என்பது உங்களுக்குத் தெரியுமா???*

 நான்காவது தொழில்துறை புரட்சி உருவாக்கி வருகிறது…
உதாரணம்..

"உபெர்" - ஒரு மென்பொருள் மட்டுமே.  தனக்கு ஒரு கார் கூட இல்லை என்றாலும், அவர் உலகின் மிகப்பெரிய டாக்ஸி நிறுவனம்.

  "ஏர்பின்ப்" - அவர்கள் சொந்தமாக ஒரு ஹோட்டல் இல்லாவிட்டாலும், உலகின் மிகப்பெரிய ஹோட்டல் நிறுவனம்.

Paytm, ola cabs, oyo - போன்ற பல எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன.

அமெரிக்காவில் இளம் வழக்கறிஞர்களுக்கு இப்போது எந்த வேலையும் இல்லை, ஏனென்றால் "ஐபிஎம் வாட்சன்" மென்பொருள் ஒரு கணத்தில் சிறந்த சட்ட ஆலோசனையை வழங்குகிறது.

அடுத்த 10 ஆண்டுகளில், அமெரிக்க வழக்கறிஞர்களில் 90% பேர் வேலையற்றவர்களாக மாறக்கூடும்.

அடுத்த 10 ஆண்டுகளில், 90% கார்கள் உலகெங்கிலும் உள்ள சாலைகளில் இருந்து மறைந்துவிடும்… உயிர் பிழைப்பது எலக்ட்ரிக் கார்கள் மட்டுமே.

சாலைகள் காலியாக இருக்கும்,

பெட்ரோல் நுகர்வு 90% குறையும், அனைத்து அரபு நாடுகளும் திவாலாகக்கூடும்.  .

உபெர் போன்ற மென்பொருளிலிருந்து நீங்கள் ஒரு வாடகை காரைப் பெறுவீர்கள், சில நிமிடங்களில் டிரைவர் இல்லாத கார் உங்கள் வாசலில் நிற்கும் ...


நீங்கள் அதை ஒருவருடன் பகிர்ந்து கொண்டால், அந்த சவாரி உங்கள் பைக்கை விட மலிவாக இருக்கும்.

டிரைவர்களுக்கு வேலை இல்லாததால்.. 99% விபத்துக்கள் நிறுத்தப்படும் ..
இது கார் காப்பீடு எனப்படும் வணிகத்தை நிறுத்தும்.

நகரங்கள் மற்றும் சாலைகளில் இருந்து 90% கார்கள் மறைந்து போகும்போது, ​​போக்குவரத்து மற்றும் பார்க்கிங் போன்ற சிக்கல்கள் தானாகவே மறைந்துவிடும் ... ஏனெனில் ஒரு கார் அன்று 20 கார்களுக்கு சமமாக இருக்கும்.

5 அல்லது 10 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு,
பொது தொலைபேசி நிலையம் இல்லாத இடம் இல்லை.
பின்னர் அது  அனைவரின் பாக்கெட்டிலும் மொபைல் போன் வந்தபோது,பொது தொலைபேசி  நிலையம் மூடத் தொடங்கியது ..
பின்னர் அந்த தொலைபேசியை  மக்கள் அனைவரும் தொலைபேசியின் ரீசார்ஜை கடையில் விற்கத் தொடங்கினர்.
இப்போது ரீசார்ஜ் கூட ஆன்லைனில்..

நீங்கள் எப்போதாவது கவனித்தீர்களா ..?
இப்போது மக்கள் தங்கள் தொலைபேசிகளிலிருந்தும் ரயில் டிக்கெட்டுகளை முன்பதிவு செய்யத் தொடங்கியுள்ளனர் ..

அதைப் போலவே.. பணப் பரிவர்த்தனைகளும் மாறி வருகின்றன.

அடுத்த 10 ஆண்டுகளில் *CRYPTOCURRENCY* எனப்படும் digital பண‌ம் மட்டுமே உலகெங்கும் பரிவர்த்தனைக்கு பயன் படுத்தப்படும்.

*இன்று உலகில் 2% மக்களால் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு வரும் cryptocurrency, 100% மக்களும் பயன்படுத்த வேண்டிய கட்டாயம் உருவாகும்.*

ஆகமொத்தம், *TECHNOLOGY* மட்டுமே உலகை ஆளும்.

*உலகம் மிக வேகமாக மாறுகிறது

கண்களையும் காதுகளையும் திறந்து வைத்திருங்கள், இல்லையென்றால் நீங்கள் பின்னால் விடப்படுவீர்கள்….
காலத்தின் போக்கில் மாற இன்றே தயாராகுங்கள்.

மாற்றத்தின் மற்றொரு அடையாளம் *BELDEX*

Cryptocurrency உலகில் வீர நடை போட்டு வளர்ந்து வரும் இந்த *BELDEX Technology* பற்றி தெரிந்து கொள்ளுங்கள். இன்று இதை அடிப்படையாக வைத்து வியாபாரம் செய்பவர்கள்.. நாளை நிச்சயம் பெரும் பணக்காரர்கள். இ‌தி‌ல் எந்த மாற்றமும் இல்லை.

கிட்டி ஜெனோவஸ் கொலை : 1964 ஆம் ஆண்டில் குயின்ஸில் '38 சாட்சிகளுக்கு முன்னால்' கொல்லப்பட்ட பெண்ணின் உண்மையான கதை

கிட்டி ஜெனோவஸ் கொலை

 1964 ஆம் ஆண்டில் குயின்ஸில் '38 சாட்சிகளுக்கு முன்னால்' கொல்லப்பட்ட பெண்ணின் உண்மையான கதை

1964 ஆம் ஆண்டு கிட்டி ஜெனோவேஸின் கொலை - மற்றும் யாரும் அவளுக்கு எப்படி உதவவில்லை - ஒரு அமெரிக்க புராணக்கதை ஆனது. ஆனால் எல்லோரும் கதையை தவறாக புரிந்து கொண்டனர், ஸ்டீபனி மெர்ரி கூறுகிறார்

கிட்டி ஜெனோவேஸின் சின்னமான மரணம் மற்றும் அதிகம் அறியப்படாத வாழ்க்கை, 1964 இல் 38 சாட்சிகளுக்கு முன்னால் கொலை செய்யப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது
1966 ஆம் ஆண்டில் மரைன்களில் சேரும் வரை தனது சகோதரியின் பெயரை எத்தனை பேர் அறிந்திருக்கிறார்கள் என்பதை பில் ஜெனோவஸ் உணரவில்லை. நியூயார்க்கின் குயின்ஸ் பகுதியில் 28 வயதான கிட்டி ஜெனோவேஸ் குத்திக் கொல்லப்பட்ட இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 38 அயலவர்கள் பார்த்து எதுவும் செய்யவில்லை - அல்லது கதை சென்றது - அவர் துவக்க முகாமின் போது வரிசையில் இருந்தார், ஒரு உபகரணத்திற்காக காத்திருந்தார். "ஜெனோவஸ், வில்லியம்," ஒரு நபர் பெயர்களைச் சரிபார்க்கிறார். "உங்கள் சகோதரி கிட்டி?" "நான் அவரைப் பார்த்தேன், என்ன?" ஜெனோவேஸ் 50 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நினைவு கூர்ந்தார்.

ஒரு உளவியல் அல்லது சமூகவியல் வகுப்பிலிருந்து கிட்டியின் பெயரை மரைன் அறிந்திருந்தார். பல தசாப்தங்களாக நிறைய பேர் அவளை சந்தித்திருப்பது அப்படித்தான். சில 101 அமெரிக்க பாடப்புத்தகங்களில், அவரது மரணம் பார்வையாளரின் அக்கறையின்மைக்கு சான்றாகும், இது பொறுப்பு பரவல் எவ்வாறு செயலற்ற தன்மையை ஏற்படுத்துகிறது என்பதற்கான எச்சரிக்கைக் கதை. ஒரு சாட்சி மட்டும் 38 ல் ஒருவரை விட உதவ வாய்ப்புள்ளது, கோட்பாடு செல்கிறது

கொலைகாரன் : வின்ஸ்டன் மோஸ்லே

உயர்மட்ட படுகொலைகள் ஒருபுறம் இருக்க, கிட்டி ஜெனோவேஸின் கொலை நவீன அமெரிக்க வரலாற்றில் மிகவும் பிரபலமான ஒன்றாகும். அவரது பயங்கரமான இறுதி அரை மணி நேரம் பல "சட்டம் & ஒழுங்கு" கதை வரிகள், ஒரு நாட்டுப்புற பாடல், நாவல்கள், ஒரு இசை மற்றும் "பெண்கள்" எபிசோட் ஆகியவற்றை ஊக்கப்படுத்தியுள்ளது. கிட்டி காரணமாக உளவியலாளர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையின் வேலையைக் கண்டறிந்தனர், மேலும் உதவிக்கு அழைப்பு விடுக்கும் ஒரு வழியாக 911 [999 இன் அமெரிக்க பதிப்பு] ஐ உருவாக்க ஊக்கமளித்தார். அவரது மரணம் எதிரொலித்தது. இது ஒரு தோற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. அப்படியானால், பெரும்பாலான மக்களுக்கு கதை தவறாக இருப்பது முக்கியமா?

புதிய இன்டெண்டண்ட் பிரீமியம் பயன்பாட்டைப் பதிவிறக்கவும்
தலைப்புச் செய்திகளை மட்டுமல்ல, முழு கதையையும் பகிர்கிறது

 இப்போது பதிவிறக்கவும்
2004 ஆம் ஆண்டு தொடங்கி, பில் ஜெனோவஸ் ஒரு தசாப்தத்திற்கும் மேலாக தனது சகோதரி எப்படி, ஏன் இறந்தார், அவள் யார் என்று புரிந்து கொள்ள முயன்றார். இப்போது சாட்சி என்ற புதிய ஆவணப்படம் அவரது தேடலின் திருப்பங்களையும் திருப்பங்களையும் விவரிக்கிறது. ஜேம்ஸ் சாலமன் இயக்கியுள்ள இந்த திரைப்படம், "சீரியல்" மற்றும் "ஒரு கொலைகாரனை உருவாக்குதல்" போன்ற போட்காஸ்ட் உண்மையான-குற்ற நடைமுறைகளைப் போலவே பிடிக்கிறது, ஆனால் அதிக நெருக்கம் மற்றும் மன வேதனையுடன்.

பெரும்பாலான மக்களைப் போலவே, ஜெனோவேஸின் கொலை பற்றிய ஆரம்ப புரிதல் ஒரு பரபரப்பான, இப்போது வெளியிடப்பட்ட நியூயார்க் டைம்ஸ் கதையிலிருந்து 27 மார்ச் 1964 அன்று முதல் பக்கத்தில் இறங்கியது. "37 யார் கொலை பார்த்தார்கள் காவல்துறையை அழைக்கவில்லை," என்று தலைப்பு கூறியது. (பின்னர் இந்த எண்ணிக்கை 38 ஆக உயர்த்தப்பட்டது.) ஜெனோவேஸும் அவரது உடன்பிறப்புகளும் அடுத்த 30 ஆண்டுகளை தங்கள் தாயைக் காப்பாற்றிக் கொண்டே வந்த கட்டுரைகளில் இருந்து பாதுகாக்கிறார்கள். தனது மூத்த குழந்தையை இழப்பதில் இருந்து அவள் ஒருபோதும் உணர்ச்சிவசப்படவில்லை. ஆனால் 1992 ஆம் ஆண்டில் அவரது தாயார் காலமானதும், நியூயார்க் டைம்ஸ் 2004 ஆம் ஆண்டு கதையுடன் அதன் கதைகளில் முரண்பாடுகளை ஒப்புக் கொண்டதும், ஜெனோவஸ் சாலமன் உடன் இணைந்தார், அவர் ஒரு தொலைக்காட்சித் திட்டத்திற்காக அவரை நேர்காணல் செய்தார், அது ஒருபோதும் பயனளிக்கவில்லை.

"எந்த காரணத்திற்காகவும், எங்களுக்குத் தெரியும் என்று நாங்கள் நினைக்கும் இந்தச் சின்ன கதைகளுக்கு நான் ஈர்க்கப்படுகிறேன்" என்று சாலமன் கூறுகிறார். ஜனாதிபதி ஆபிரகாம் லிங்கனின் படுகொலை ஜான் வில்கேஸ் பூத்துக்கு உதவிய மேரி சுராட்டைப் பற்றி ராபர்ட் ரெட்ஃபோர்டு இயக்கிய தி கான்ஸ்பிரேட்டர் என்ற திரைக்கதையையும் அவர் எழுதினார்.

எனவே பதிவை நேராக அமைப்போம்: கொலைக்கு 38 சாட்சிகள் இல்லை, இது முதலில் வெளியில் நடந்தது, பின்னர் ஒரு அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் நடந்தது, இருப்பினும் இன்னும் பல காது சாட்சிகள் இருந்திருக்கலாம். வின்ஸ்டன் மோஸ்லி கிட்டியைத் தாக்குவதை ஒரு சிலரே பார்த்திருக்கலாம், ஒருவர், “அந்தப் பெண்ணை மட்டும் விடுங்கள்” என்று கத்தினான். பொலிஸ் பதிவுகளில் அந்த அழைப்புகள் குறித்து எந்த பதிவும் இல்லை என்றாலும், குறைந்தது இரண்டு அயலவர்கள் போலீஸ்காரர்களை அடித்ததாகக் கூறுகின்றனர். மற்றொரு அயலவர், சோபியா ஃபாரர், கிட்டிக்கு உதவ ஓடி, அவள் இறந்தவுடன் அவளைப் பிடித்தாள். "அவளது ஐந்து அடி எதுவும் எதுவும் அதிகாலை 3:30 மணியளவில் படிக்கட்டுகளில் இருந்து பறந்து சென்றது," ஜெனோவேஸ் ஆச்சரியப்படுகிறார். "அவள் என்ன வரப் போகிறாள் என்று அவளுக்குத் தெரியவில்லை. பையன் இன்னும் இருக்கிறானா இல்லையா என்று அவள் இரண்டாவது சிந்தனை கொடுக்கவில்லை."

எவ்வாறாயினும், அந்த வீரச் செயல், டைம்ஸின் நகர்ப்புற அலட்சியத்தின் உருவப்படத்துடன் ஒத்துப்போகவில்லை. 1964 கதையில் அவளைப் பற்றி எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை. அந்தக் கட்டுரையைப் பற்றி பேசுகையில், கிட்டி கொலை செய்யப்பட்டபோது நியூயார்க் டைம்ஸில் நகர ஆசிரியராக இருந்த ஏ.எம். ரோசென்டலையும் ஜெனோவேஸ் பேட்டி கண்டார்.

"38 எண் (எங்கிருந்து) வந்தது?" திரைப்படத்தின் படப்பிடிப்பில் ஜெனோவேஸ் அவரிடம் கேட்டார். பின்னர் இறந்த ரோசென்டல் ஒரு மன்னிப்பு சிரிப்புடன் பதிலளித்தார். "38 பேர் இருந்ததாக நான் கடவுளிடம் சத்தியம் செய்ய முடியாது. சிலர் அதிகமாக இருந்ததாகச் சொல்கிறார்கள், சிலர் குறைவாக இருந்ததாகக் கூறுகிறார்கள்," என்று அவர் சாதாரணமாக கையை புரட்டினார். "உண்மை என்ன: உலகெங்கிலும் உள்ள மக்கள் இதனால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். அது ஏதாவது செய்ததா? உங்கள் கண்ணுக்கு அது ஏதாவது செய்தது என்று நீங்கள் பந்தயம் கட்டினீர்கள், அது செய்ததில் எனக்கு மகிழ்ச்சி."

1966 இல் குயின்ஸ், கிட்டி கொல்லப்பட்ட அக்கம்
ஜெனோவேஸ் கூட அந்தக் காயின் செய்தியைக் கூறுகிறார் - அடிப்படையில், நீங்கள் எதையாவது பார்த்தால், ஏதாவது சொல்லுங்கள் - "சொல்ல வேண்டியது அவசியம். அந்த ஆண்டில் நியூயார்க்கில் 636 கொலைகள் நடந்தன." ஒரு தவறான கதை கூட்டு நனவில் தன்னை உட்பொதித்திருப்பது உண்மையில் ஜெனோவேஸ் அல்லது சாலமன் ஆகியோரை விரக்தியடையச் செய்யாது. "உவமைகள் முக்கியம் - அவை ஒரு செயல்பாட்டைச் செய்கின்றன" என்று சாலமன் கூறுகிறார். "பில் விசாரணை - அது பில் ஒரு நிகழ்ச்சி நிரலைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்ற கருத்துக்குச் செல்கிறது - ஒரு கதையைத் துண்டிக்கக் கூடாது. அதைப் பின்தொடர்வதும், மிகவும் ஆழ்ந்த பாதிப்புக்குள்ளானவர்களுக்கு குரல் கொடுப்பதும் ஆகும்."

சுயாதீன செய்தி மின்னஞ்சல்

உங்கள் மின்னஞ்சல் முகவரியை உள்ளிடுக தொடரவும்
தயவுசெய்து ஒரு மின்னஞ்சல் முகவரியை உள்ளிடுக மின்னஞ்சல் முகவரி
உங்கள் சமூக கணக்கில் பதிவு செய்யுங்கள் அல்லது உள்நுழைய இங்கே கிளிக் செய்க

திங்கள் - வெள்ளி மற்றும் காலை செய்தி செய்திகளை மின்னஞ்சல் 

மூலம் பெற விரும்புகிறேன்

சாட்சியைப் பற்றி இறுதியில் மிகவும் கவர்ச்சிகரமான விஷயம் என்னவென்றால், அது உண்மையைப் பெறுகிறது. இது இல்லை, ஏனென்றால் பல முரண்பட்ட அறிக்கைகளுடன் அது முடியாது. பொறுப்பின் பரவல் மக்களைப் பாதிக்கக்கூடும் என்பதை இது இன்னும் நிரூபிக்கிறது, ஆனால் மனித இயல்பின் மற்றொரு அம்சத்தையும் பெறுகிறது: நம் செயல்களை நியாயப்படுத்த நாம் சொல்லும் கதைகள். "நான் இதை கொஞ்சம் குறைவாக நுணுக்கமாக கூறுவேன்" என்று ஜெனோவேஸ் கூறுகிறார். "நாங்கள் அறியாமலே புல்ஷிட்டை உருவாக்குவது போல் இருக்கிறது, பின்னர் நாங்கள் நம்புகிறோம், ஏனென்றால் இது நம் வாழ்க்கைக் கதையின் ஒரு பகுதியாக மாறும் வரை அதை பல முறை நம் தலையில் மீண்டும் சொல்கிறோம்."

கிட்டியின் அயலவர்களில் ஒருவர் உண்மையில் போலீஸை அழைத்தாரா? அல்லது அவள் என்ன சொல்கிறாள், அதனால் அவள் தன்னுடன் வாழ முடியும்? இந்த ஆண்டு இறந்த மோஸ்லி, 1964 ஆம் ஆண்டில் இந்த குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டார், ஆனால் அவர் வாழ்க்கையின் பிற்பகுதியில் தான் வெளியேறும் ஓட்டுநர் என்றும் சில கும்பல் கிட்டியைக் கொன்றதாகவும் கூறினார். திரைப்படத்தின் போது ஜெனோவஸ் பேட்டி கண்ட அவரது மகன், தனது தந்தை கிட்டியைக் கொன்றதாக நம்பினார், ஏனெனில் அவர் அவரை இனவெறி என்று கத்தினார். அன்று இரவு கிட்டி அலறுவதைக் கேட்ட குடியிருப்பாளர்கள் இது ஒரு உள்நாட்டு தகராறு என்று நினைத்ததாகக் கூறுகிறார்கள். (அவளும் மோஸ்லியும் உண்மையில் அந்நியர்கள்.)

சிறப்பாகவும் மோசமாகவும், இதுபோன்ற கதைகள் அவர்களை நம்பும் மக்களை ஆழமாக வடிவமைக்கின்றன. நியூயார்க் டைம்ஸ் கட்டுரை உளவியல் மற்றும் சமூகவியலில் முக்கிய ஆராய்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது, ஆனால் இது குயின்ஸில் வசிக்கும் ஒரு குழுவினரை கொலைக்கு இதயமற்ற பாகங்கள் போல தோற்றமளித்தது. இது கிட்டி ஜெனோவேஸின் வாழ்க்கையை கிட்டி ஜெனோவேஸின் மரணத்துடன் மாற்றியது. சுறுசுறுப்பான பார் மேலாளர், குறும்புக்காரர், பிரியமான பெரிய சகோதரி ஆகியோருக்கு மக்கள் நினைவில் இல்லை. அவர்கள் ஒரு பாதிக்கப்பட்டவரை நினைவில் கொள்கிறார்கள்.


கதை நிச்சயமாக பில் ஜெனோவேஸை வடிவமைத்தது. அவர் உயர்நிலைப் பள்ளியில் பட்டம் பெற்ற பிறகு, கல்லூரிக்குச் செல்வதற்குப் பதிலாக ராணுவத்தில் சேர்ந்தார். அவரது நண்பர்கள் வரைவைத் துடைப்பதற்கான வழிகளைத் தேடிக்கொண்டிருந்தனர், ஆனால் அந்தத் திட்டம் ஜெனோவேஸை அவரது சகோதரி இறப்பதைப் பார்த்த அனைவரையும் நினைவூட்டியது, எதுவும் செய்யவில்லை. எனவே அவர் வியட்நாமுக்குச் சென்றார், அங்கு அவர் கால்களை இழந்தார்.

"அந்த நெல்லின் நடுவில் படுத்து, நான் முற்றிலும் தனியாக இருந்தேன்," என்று அவர் திரைப்படத்தில் கூறுகிறார். "நான் கிட்டியைப் பற்றி நினைத்தேன். யாரும் அவளைக் காப்பாற்றப் போவதில்லை என்பதை உணர்ந்தபோது அவளுக்கு என்னவாக இருந்தது?" 1964 ஆம் ஆண்டில் ஆஸ்டின் தெருவில் கிட்டி எப்படி உணர்ந்திருக்க வேண்டும் என்பதைப் புரிந்துகொள்வதற்கு அவர் வந்த மிக நெருக்கமான விஷயம் இது. அவரது கதை வித்தியாசமாக முடிந்தது. கடற்படையினர் அவரை மீட்டு வந்து பாதுகாப்பிற்கு கொண்டு சென்றனர்.

"நான் கதை சொல்ல வாழ்ந்தேன்," என்று அவர் கூறுகிறார். அவர் தனது சகோதரியிடம் சொல்ல வாழ்ந்தார்.

© வாஷிங்டன் போஸ்ட்

செத்தும் கொடுத்த வள்ளல்!: சீதக்காதியின் சுவாரஸ்ய வரலாறு!

செத்தும் கொடுத்த வள்ளல்!:

சீதக்காதியின் சுவாரஸ்ய வரலாறு!

“விஜய் சேதுபதி நடித்த சீதக்காதி படத்தின் தலைப்பு, உண்மையாகவே வாழ்ந்த வள்ளல் சீதக்காதியின் புகழைக் குறைப்பதாக இருக்கிறது. ஆகவே அந்தப் பெயரை மாற்றவேண்டும்” என்று உயர்நீதிமன்றத்தில் ஒருவர் வழக்கு தொடுத்திருக்கிறார். அது ஒருபுறம் இருக்க.. உண்மையான சீதக்காதி யார், அவரை “செத்தும் கொடுத்தான் சீதக்காதி” என்று ஏன் சொல்கிறார்கள் என்று பார்ப்போம்.

பதினேழாம் நூற்றாண்டில் தென் தமிழகத்தில் வாழ்ந்த புகழ்பெற்ற வள்ளல் சீதக்காதி. இவர் இயற்பெயர் ‘ஷைகு அப்துல் காதிறு’ .‘மவ்லானா சாகிப்’ என்ற பெரியதம்பி    –  ‘சய்யிது அகமது நாய்ச்சியார் தம்பதிகளின் மூன்று பிள்ளைகளில் இரண்டாவது பிள்ளை, சீதக்காதி.

கடல் வணிகம் செய்யும் குடும்பம். இப்படிப்பட்டவர்களை மரக்கலாயர் என்று குறிப்பிடுவார்கள். காலப்போக்கில் இது மரக்காயர் என்று மருவியது. இந்தக் குடும்பத்து ஆண்களின் பெயர் பின்னால் இந்த மரக்காயர் என்பதும் சேர்க்கப்படும்.

சீதக்காதி பிறந்த வளர்ந்த ஊர்  கீழக்கரை என்றும் காயல்பட்டினம் என்றும் இருவேறு கருத்துக்கள் நிலவுகின்றன.

இவர் தமிழர் – இஸ்லாமியர்.

சாதி மத பாகுபாடு இன்றி அனைவருக்கும் அள்ளிக்கொடுத்த வள்ளல் சீதக்காதி. இராமநாதபுரத்தை ஆண்ட மன்னர் கிழவன்சேதுபதிக்கு அமைச்சர் போன்று செயல்பட்டவர்

கி.பி.1692 ம் ஆண்டில் மதுரை ஆட்சியின் கீழ் அடிமையாக இருக்க விரும்பாமல், தனியாட்சி நடத்தத் தொடங்கினார் கிழவன் சேதுபதி.  அப்பொழுது பாதுகாப்பிற்காக இராமநாதபுரத்தில் கோட்டையையும் அரண்மனையையும் புதிதாக விரிவாக்கிப் பெரும் பாதுகாப்புடன் கட்டினார்.  . அதற்குப் பொன்னும்,பொருளும் கொடுத்து உதவியவர் சீதக்காதி.

டில்லியை அரசாண்ட  முகலாயப்பேரரசர் அவுரங்கசீப் சீதக்காதியின் மீது பெருமதிப்புக் கொண்டவர் என்பதற்கும் வரலாற்றுக் குறிப்புகள் உண்டு..

அந்த காலட்டத்தில் இஸ்லாமிய மார்க்கப்பற்று மிக்க அறிஞராக  சதக்கத்துல்லா வலி  என்பவர் விளங்கினார்.  இதை அறிந்த அவுரங்கசீப், அவரை தென்னிந்தியாவின் கலீபாவாகப் பதவி ஏற்கும்படி கோரி, கடிதம் எழுவதினார். ஆனால் வலி அவர்கள் அதனை ஏற்கவில்லை;

சீதக்காதி பற்றிக் குறிப்பிட்டு அவரின் சிறப்புக்களை எடுத்துக் கூறி கடிதம் அனுப்பினார். இதனால் சீதக்காதி பெருமை குறித்து அறிந்த அவுரங்கசீப்,  வங்காளத்தின் கலீபாவாக சீதக்காதயை நியமித்தார். சீதக்காதியும் மகிழ்வுடன் அப்பொறுப்பை ஏற்றார்.

வங்கத்தில் சிலகாலம் வாழ்ந்த சீதக்காதி, பிறகு தமிழகம் திரும்பினார். அப்போது விலையுயர்ந்த மணியாரத்தை அவுரங்கசீப்புக்கு அனுப்பினார். இதைப் பெற்றுக்கொண்ட அவுரங்கசீப் பெரிதும் மகிழ்ந்தார்.

சீதக்காதி  வங்காளம், சீனா, மலாக்கா போன்ற நாடுகளுக்கு  கப்பல்களில் முத்து பாக்கு, கிராம்பு மிளகு என்று பல பொருட்களை ஏற்றுமதி செய்தார்.  அவரைப் பற்றி டச்சு, ஆங்கிலேயே ஆவணங்கள் இருக்கின்றன.  சம்பாதித்த செல்வத்தை அனைவருக்கும் அளித்து மகிழ்ந்தார் சீதக்காதி.

இவர் குறித்து அறிந்துகொள்ள செய்தக்காதி நொண்டிநாடகம், செய்தக்காதி மரக்காயர் திருமணவாழ்த்து ஆகியவையும் அவர் பெயரிலான தனிப்பாடல்களும் உதவுகின்றன.

இவற்றை உமறுப்புலவர், படிக்காசுப்புலவர், நமச்சிவாயப்புலவர், தாசி முதலியோர்  ஆகியோர் எழுதியுள்ளனர்.

நபிகள்நாயகத்தின் வரலாற்றைச் சொல்லும்  ‘சீறாப்புராணம்’ காவியத்தை எழுதிய உமறுப்புலவருக்கு புரவலராக திகழ்ந்தவர் சீதக்காதிதான்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் பெரும் பஞ்சம் தமிழகத்தில் வந்தது. உணவுப் பொருட்கள் கிடைக்கவில்லை. விலைவாசி வானளவுக்கு உயர்ந்தது. ஏராளமானோர் உண்ணஉணவின்றி மாண்டார்கள்.

அப்போது ஏழை எளியோருக்கு எவவிதத் தடையும் இல்லாமல் இலவசமாக உணவு வழங்கி உதவினார் சீதக்காதி. இதனை, படிக்காசு புலவர் தனது பாடலில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

சீதக்காதி, ஏறக்குறைய நானூறு வருடங்களுக்க முன்   கீழக்கரை ஜும்மா பள்ளியை கட்டினார்.  இது பெரிய குத்பா பள்ளிவாசல் என அழைக்கப்படுகிறது.

மனதைக் கவரும் அழகிய வேலைப்பாடு கொண்டது இந்த பள்ளிவாசல்.  பொருந்திய கருங்கற்களால் கட்டப்பட்ட பள்ளிவாசல் இதுதான்.  மசூதிக்குள் 1,200 பூக்களுக்கு மேல் கற்களில் செதுக்கப்பட்டுள்ளது காண்பரை வியக்க வைக்கும். இங்குள்ள ஒவ்வொரு சின்னஞ்சிறு சிற்ப வேலையும் ஒன்றுக்கொன்று மாறுபட்டிருக்கும்.

மன்னர் கிழவன் சேதுபதி காலத்தில் ராமேஸ்வரம்  கோயில் புதுப்பிக்கப்பட்து  சீதக்காதியின் பொறுப்பில்தான்!  அந்த ஆலயத்திருப்பணிக்கு மட்டுமல்ல மேலும் எண்ணற்ற  ஆலயத் திருப்பணிகளுக்கு உதவியவர் சீதக்காதி.

ராமநாதபுரம், மதுரை பகுதிகளில் ஏராளமான அன்னச் சத்திரங்களையும் அமைத்து வழிப்போக்கர்கள் பசிப்பிணையைத் தீர்த்தவர்.

சீதக்காதி   கி.பி 1720-ம் ஆண்டில் காலமானார். அவரால் கட்டப்பட்ட ஜும்மா பள்ளி வளாகத்திலேயே  அவரது உடல் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

சீதக்காதியின் வள்ளல்தன்மையை உயர்த்தி “செத்தும் கொடுத்தான் சீதக்காதி” என்று ஒரு (கற்பனைச்) சம்பவமும் கூறப்படுகிறது.

சீதக்ககாதி மறைந்து அடக்கம் செய்யப்பட்ட நிலையில்,   அவரால் ஆதரிக்கப்பட்ட படிக்காசுப் புலவர் உள்ளிட்ட பல புலவர்கள் சீதக்காதியின் சமாதிக்குச் சென்று அழுதனர். தங்கள் வாயில் மண்ணை அள்ளிப் போட்டுக்கொண்டு, “இப்படிப் போய்விட்டீர்களே… இனி யார் எங்களை ஆதரிப்பார்கள்’ என கதறினர்.

அப்போது சீதக்காதி புதைக்கப்பட்டிருந்த சமாதி வெடித்தது. அதிலிருந்து சீதக்காதியின் கரம் வெளிப்பட்டது. அதில்  போட்டிருந்த மோதிரத்தை எடுத்துக்கொள்ளும்படி சீதக்காதியின் குரல் ஒலித்தது.

புலவர்களின் கற்பனையில் உதித்த இந்த சம்பம்தான்,  ‘செத்தும் கொடுத்த சீதக்காதியே’ என்ற பேச்சு வழக்காகிவிட்டது.

இப்படி சில கற்பனைகள் காலப்போக்கில் ஏற்பட்டிருக்கலாம். ஆனால்  வாழும்போது சாதிமதம் பார்க்காமல் அள்ளிக்கொடுத்த வள்ளல்தான் சீதக்காதி என்பதற்கு ஏராளமான ஆதாரங்கள் உள்ளன.

இன்னொரு ஆச்சரியகரமான விசயம்.. பெரும் செல்வச்செழிப்புடன் வாழ்ந்து எல்லோருக்கும் அள்ளி அள்ளிக்கொடுத்த சீதக்காதி..  தனது ஓவியத்தையோ, சிலையையோ நிறுவிக்கொள்ளவில்லை.

ஆனாலும் என்ன… அவரது புகழ் என்றும் நிலைத்து நிற்கும்.

(சீதக்காதியின் மகள்வழிச் சந்ததியார் இன்னும் கீழக்கரையில் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.   அவர் பெயரில் ராமநாதபும்-கீழக்கரை நெடுஞ்சாலையில் இருபது ஏக்கர் நிலப்பரப்பில் வள்ளல் சீதக்காதி நகர் அமைக்கப்பட்டுள்ளது.)

கீழடி : அழிவின் அடிச்சுவடுகள்

 அமெரிக்காவுக்கு 2014இல் சென்றிருந்தபோது மணல் புயலால் அழிந்துபோன ஒரு பண்டைய நாகரிகத்தின் கதையைப் படித்தேன். ஒரு பத்திரிகையாளர் அதைத் தொகுத்து எழுதியிருந்தார். ஓர் அழகிய சமையல் தயாராகி விருந்துக்கு அவர்கள் அமர்ந்த வேளையில் மணல் புயல் அவர்களை நிலைகுலைய வைத்து சமாதியாக்கியிருக்கக்கூடும் என்று அவர் ஓரிடத்தில் சொல்லியிருப்பார். அவரே நேரில் கண்ட புதையுண்ட சமையல் கலன்களை வைத்து அப்படி அவர் சொல்லிச் செல்கிறார். மணலுக்குள் புதைந்திருந்த அழகிய மட்கலன்களை தானே மீட்டெடுத்த தருணத்தை விவரிக்கும்போது அவர் இப்படி எழுதியிருந்தார்.  

தமிழ்நாட்டில் இப்போது திருமணங்களில் பரிசளிக்கும் எவர்சில்வர் பாத்திரங்களில் பெயர்களைப் பொறிக்கிறோம். கீழடியில் மண் பானைகளில், குடுவைகளில் பெயர்களைப் பொறித்திருக்கிறார்கள். 2600 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே சதுரங்கம் ஆடும் தாயக் கட்டைகளைப் பார்க்கிறோம். தங்கக் கட்டிகளில் பொறிக்கப்பட்டகோதையின் பெயரைக் காண்கிறோம். உறை கிணறுகளைக் காண்கிறோம். சீரான கழிவுநீர் வடிகால்களைப் பார்க்கிறோம். செல்வச் செழிப்புடன் வாழ்ந்த வைகைக் கரை நாகரிகம் பெருநகர நாகரிகம் என்று பெருமைப்படுகிறோம். 

இந்த உயர்ந்த நாகரிகம் எப்படி அழிந்தது என்பதைப் பற்றி இனிமேல்தான் ஆய்வுகள் செய்யப்படும்.

சுமார் 5000 ஆண்டுகள் பழமை வாய்ந்த சிந்து சமவெளி நாகரிகம் 200 ஆண்டு கால வறட்சியால் மழையில்லாமல் அழிந்து போயிருக்கலாம் என்று கேம்ப்ரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தின் பண்டைக்கால காலநிலை ஆய்வாளர் யாமா தீட்சித் சொல்கிறார். பெருநகரங்களின் பேரழிவுகள் சீதோஷ்ண நிலை மாற்றத்தால் ஏற்பட்டன என்கிறது வாஷிங்டனில் அமைந்துள்ள ஸ்மித்சோனியன் இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகம். காலப்போக்கில் ஏற்பட்ட நதிகளின் அழிவாலும் நதிகளின் திசை மாற்றத்தாலும் செம்மாந்திருந்த உயரிய மனித நாகரிகங்களின் தொட்டில்கள் அடையாளம் தெரியாமல் அழிந்து போயிருக்கின்றன.

அநியாயம், அக்கிரமம் நிறைந்த கொடுங்கோலாட்சிகள் நடந்தபோது நன்மைகளை நிலைநாட்ட நல்லவர்கள் போதுமான முயற்சிகளை மேற்கொள்ளவில்லை என்று அழகிய நகரங்கள் அழிக்கப்பட்டிருப்பதாக வேதங்கள் சொல்லுகின்றன. பேரழிவுகளுக்கான எச்சரிக்கைகள் கிடைத்த பின்னரும் அலட்சியமாக நாகரிகங்கள் செயல்பட்டபோது அழிவுகள் நிகழ்ந்திருக்கின்றன. பெருநகரங்கள் எழுந்தபோது நீர்நிலைகள் அழிக்கப்பட்டதால் மழையின்றி வறட்சி சூழ்ந்திருக்கலாம். சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் கடைசி காலத்தில் மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக நகரங்களை விட்டு வெளியேற காரணம் தண்ணீர் இல்லை என்பதாக இருக்கலாம் என்பதுதான் இதுவரை வந்த ஆய்வுகளின் முடிவுகள் சொல்லும தகவல்.

கீழடி எப்படி அழிந்திருக்கலாம் என்பதைப் பற்றிய ஆய்வு முடிவுகள் வர இன்னும் எண்ணற்ற ஆண்டுகள் தேவைப்படலாம். கீழடியில் பெருநகர நாகரிகம் தழைத்தோங்கியது என்கிற தகவலே வெளிவரக்கூடாது என்று நினைக்கிற டெல்லிஆட்சியாளர்கள் மத்தியில் இந்தத் தகவலை அறிவியல்பூர்வமாக உறுதி செய்ததே பெரும் சாதனை. அதே வேளையில் சமகால தமிழ்ச் சமூகம் நீர்ப் பற்றாக்குறையைச் சந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறது. தினமும் தமிழ்நாட்டுக்கு 25,000 லாரி லோடு மணல் தேவையென்றால் 90,000 லாரி லோடு மணல்அள்ளப்பட்டு வருகிறது. ஆற்றுப்படுகைகள் சூறையாடப்படுவதால் நதிகளின் திசைவழிகள் திரிந்துவிடும் பேரபாயம் இருக்கிறது. 2004 சுனாமியாக, 2015 சென்னைப் பெருவெள்ளமாக, 2017 ஒக்கி புயல் பேரிழப்பாக, 2018 கஜா புயல் பேரிழப்பாக, 2019 அவலாஞ்சி பெருமழையாக இயற்கையின் எச்சரிக்கை அறிகுறிகள் சூழ்ந்திருக்கின்றன. இயற்கை பேசும் பேருண்மைகளுக்குச் செவிமடுப்போம். ஒரு பெரும் நாகரிகத்தின் சிதைவைத் தவிர்ப்போம்.

யார் இந்த பில்லா, ரங்கா? இவர்களை தூக்கில் போடப்பட்டது எப்படி

1982ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 31ஆம் தேதியன்று திஹார் ஜெயிலில் இருந்த இரண்டு கொலைகாரர்களுக்கு தூக்கு தண்டனை நிறைவேற்றுவதற்கான அனைத்து ஏற்பாடுகளும் முடிந்துவிட்டன.

காலை ஐந்து மணிக்கு இருவரும் எழுந்த்தும், அவர்களுக்கு தேநீர் வழங்கப்பட்டது.

மாஜிஸ்ட்ரேட்டின் முன்னிலையில் எதாவது பதிவு செய்ய விரும்புகிறார்களா என்று இறுதியாக அவர்களிடம் கேட்கப்பட்டது.

தேவையில்லை என்று இருவரும் மறுத்துவிட, தண்டனை வழங்குவதற்கு பத்து நிமிடத்திற்கு முன்னதாக தூக்குமேடைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர்.

‘பிளேக் வாரண்ட் கன்ஃபெசன்ஸ் ஆஃப் திஹாட் ஜேலர்’ என்ற புத்தகத்தை எழுதிய சுனில் குப்தா சொல்கிறார், “ரங்கா மிகவும் ஜாலியான பேர்வழி. ஐந்தடி பத்து அங்குலம் உயரம் கொண்டவன். அவன் எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பான். எதைப்பற்றியும் கவலைப்படமாட்டான். மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்படுவது பற்றியும் அவனுக்கு கவலையில்லை. ஒரு பாலிவுட் திரைப்படத்தின் பிரபல வசனம் ரங்கா குஷ் (ரங்கா மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறான்) தன்னுடையது என்று அவன் சொன்னான்.

“பில்லா டாக்ஸி ஓட்டுநர். சுமார் ஐந்தரை அடி உயரம் இருந்த அவன், எப்போதும், சீரியஸாகவே இருப்பான். ரங்காதான் என்னை மாட்டிவிட்டான் என்று சொல்லி, அழுதுகொண்டே இருப்பான். ஆனால், ரங்காவோ, பில்லாதான் தனக்கு தூக்கு தண்டனை வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டான் என்று சொல்வான். இப்படி இருவருக்கும் இடையில் எப்போதும் மோதல் இருந்துக் கொண்டே இருக்கும்.

சிறையில் பேட்மிண்டனும், கால்பந்தும் விளையாடுவார்கள்
“சிறை நடைமுறைகளை பொறுத்தவரையில், தூக்குதண்டனை கைதிகளின் கருணை மனுவை குடியரசுத் தலைவர் நிராகரிக்கும் வரை, அவர்களும் பிற கைதிகளை போன்றவர்கள் தான். அதன்பிறகு தான் அவர்கள் கொடும்சிறைக்கு அனுப்பப்பட்டு, தனிமைப்படுத்தப்படுவார்கள்.

“அந்த சிறைக்கு நான் சென்றபோது, இருவரின் கருணைமனுவும் பரிசீலனையில் இருந்தது. எனவே சாதாரணக் கைதிகளைப் போலவே இருவரும் பேட்மிண்டன் மற்றும் கால்பந்து விளையாடிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.”

மிகவும் கொடூர குற்றவாளிகள்
சரி, இவர்கள் செய்த குற்றம் என்ன? இவ்வளவு பீடிகை ஏன் என்று தோன்றுகிறதா? அவர்கள் செய்த மாபாதக செயலுக்கு எப்போது தூக்குத்தண்டனை நிறைவேற்றப்படும் என்று நாடே காத்துக் கொண்டிருந்தது.

“பிளாக் வாரண்ட்” புத்தகத்தின் சக எழுத்தாளரும், ஹிந்துஸ்தான் டைம்ஸ் பத்திரிகையின் அரசியல் செய்தித் தொடர்பாளருமான சுனேத்ரா செளத்ரி இதுபற்றி கூறுகிறார்.” இந்த தலைமுறை செய்தியாளர்களிடையே மிகவும் கொடுமையான குற்றம் என்பது நிர்பயா கொடுமை. அந்த காலகட்டத்தில் மிகவும் கொடுமையான குற்றவாளிகள் என்றால் பில்லாவும் ரங்காவும் தான் என்று சொன்னால், ஓரளவு நிலைமை புரியும் என்று நினைக்கிறேன்”.

“1978இல், டெல்லியில் 16 வயது கீதா சோப்டா என்று பெண்ணும், அவரது 14 வயது தம்பி சஞ்சய் சோப்டாவும் ஒரு காரில் லிஃப்ட் வாங்கிக் கொண்டு, ஆகாஷவாணிக்கு சென்றார்கள். அங்கு யுவவாணி என்ற நிகழ்ச்சியில் அவர்கள் கலந்துக் கொள்ள வேண்டியிருந்தது. பாம்பேவில் இருந்து டெல்லி வந்த இரு ரவுடிகளின் காரில் அவர்களுக்கு லிஃப்ட் கிடைத்தது துரதிருஷ்டம் என்றே சொல்லலாம். சிறிய அளவில் திருட்டுச் சம்பவங்களில் ஈடுபட்ட திருடர்கள் இருவரும், யாரையாவது கடத்தி, குடும்பத்திடம் இருந்து பணம் பறிக்க திட்டமிட்டிருந்தனர். இந்த சிறார்களை கடத்தினால், பெற்றோரிடம் இருந்து பணம் பறிக்கலாம் என்று தான் முதலில் நினைத்தார்கள். ஆனால், இளம் பெண்ணை பார்த்ததும், அவர்கள் மனது மாறிவிட்டது”.

ஆகாஷவாணியில் நிகழ்சி நடத்த சென்ற இளம் கலைஞர்கள்
சிறுமி கீதா சோப்டாவை பலாத்காரம் செய்து, அவரையும், சகோதரனையும் கொடூரமாக கொலை செய்த வழக்கு, இந்தியா முழுவதையும் அதிரச் செய்தது.

Image caption”ப்ளேக் வாரண்ட்” புத்தகம் எழுதிய சுனில் குப்தாவும், சக எழுத்தாளர் சுனேத்ரா செளத்ரியும்
இந்தியா டுடே பத்திரிகையில் 1978, செப்டம்பர் 30ஆம் தேதி இதழில் திலீப் பாப் இவ்வாறு எழுதினார்: “கீதா மற்றும் சஞ்சய் சோப்டா இருவரும் தெளலகான் ராணுவ குடியிருப்புப் பகுதியில் இருந்து சனிக்கிழமை மாலை 6.15 மணிக்கு கிளம்பியதாக அவர்களின் தந்தை கேப்டன் எம்.எம்.சோப்டா தெரிவித்தார். கீதா, ஜீசஸ் அண்ட் மேரீஸ் கல்லூரியில் இளங்கலை வணிக பட்டப்படிப்பு, இரண்டாம் ஆண்டு படித்து வந்த மாணவி. மாலையில், வானொலியில் யுவவாணி பிரிவில், ‘இன் த க்ரூவ்’ நிகழ்ச்சியில் பங்கேற்க வேண்டியிருந்தது”.

“ஐந்து அடி, பத்து அங்குல உயரம் இருந்த சஞ்சய், பத்தாம் வகுப்பு மாணவன். வானம் இருண்டு கிடந்தது. காலையில் இருந்தே மழை விட்டு விட்டு பெய்து கொண்டிருந்தது. நிகழ்ச்சி முடிந்த பிறகு, வானொலி நிலையத்தில் இருந்து அழைத்துச் செல்வதாக தந்தை சொல்லியிருந்தார்”.

அவர் கூறியபடி, இரவு ஒன்பது மணிக்கு வானொலி நிலைய வாயிலுக்கு சென்றபோது, குழந்தைகள் அங்கு இல்லை. அவர் உள்ளே சென்று விசாரித்தபோது, கீதாவோ, சஞ்சயோ அங்கு வரவில்லை என்ற தகவல் தெரிந்தது.

காருக்குள்ளேயே கத்தியால் தாக்குதல்
காணமல் போன இருவரையும் தேடுவதற்காக பல மாநில போலீசாரும் இணைந்து முயற்சிகளை மேற்கொண்டனர்.

பகவான் தாஸ் என்பவர் போலீசாரிடம் சொன்ன தகவல் கவனிக்கத்தக்கதாக இருந்தது. மாலை சுமார் ஆறரை மணியளவில் லோஹியா மருத்துவமனைக்கு அருகில் மிகுந்த வேகத்தில் ஒரு பியட் கார், தனது ஸ்கூட்டரை கடந்துச் சென்றதை பார்த்ததாக அவர் தெரிவித்தார். அதில் இருந்து ஒரு பெண்ணின் கூச்சல் கேட்டது. ஸ்கூட்டரை வேகமாக ஓட்டிச் சென்று அருகில் நெருங்கியபோது, முன்புற இருக்கையில் இரண்டு பேரும், பின்புற இருக்கையில் ஒரு இளைஞனும், இளைஞியும் இருந்ததைப் பார்த்ததாக அவர் சொன்னார்.

சிக்னல் அருகில் காரின் வேகம் குறைந்தபோது, “ஏய், என்ன நடக்குது?” என்று தான் சப்தமிட்டதாக தெரிவித்தார் பகவான்தாஸ். அப்போது, காரில் இருந்த இளைஞன், காரின் கண்ணாடியை பார்த்து திரும்பி, தனது ரத்தம் தோய்ந்த டீ-ஷர்டை சுட்டிக்காட்டினான். அந்த இளைஞன், பின்புறமிருந்து, வண்டியை ஓட்டியவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டிருந்தான்” என்று அவர் தெரிவித்தார்.

“டிரைவர் ஒரு கையால் வண்டியை ஓட்டியபடி, மற்றொரு கையால், அந்த பெண்ணை தொடர்ந்து அடித்துக் கொண்டிருந்தார். மந்திர் மார்க் மற்றும் பார்க் ஸ்ட்ரீட் சாலைகள் இணையும் இடத்தில், கார் மீண்டும் வேகம் பிடித்தது. பிறகு சிக்னலில் நிற்காமல் சென்றுவிட்டது. அந்த இளைஞனின் முகத்தை பார்த்தால் வெளிநாட்டவரைப் போல் இருந்தது. மஸ்டர்ட் நிற காரின் பதிவெண் எச்.ஆர்.கே.8930” என்று பகவான் தாஸ் தெரிவித்திருந்தார்.


சஞ்சயை கொன்ற பிறகு கீதா பலாத்காரம்
ரங்காவும், பில்லாவும் புத்தா கார்டன் பகுதிக்கு காரை ஓட்டிச் சென்றார்கள். டெல்லியில் ரிட்ஜ் பகுதி என்பது மிகவும் வெறிச்சோடிய பகுதி. அங்கு காரை நிறுத்திவிட்டு, முதலில் சஞ்சயை கொலை செய்தார்கள். பிறகு கீதாவை பலாத்காரம் செய்தார்கள்.

ரங்கா பின்னர் தனது ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தில், “நான் அந்த பெண்ணை, அவளுடைய தம்பியின் உடல் கிடந்த பக்கமாக அழைத்துச் சென்று கொண்டிருந்தேன். நான் அவளுடைய வலது பக்கமாக நடந்து கொண்டிருந்தேன். பில்லா எனக்கு சமிக்ஞை காட்டியதும், நான் சற்று முன்னே நகர்ந்துவிட்டேன். அவன் அந்த பெண்ணின் கழுத்தில் வாளால் வெட்டினான். அந்தப் பெண் இறந்துவிட்டாள். உடலை தூக்கி அருகில் இருந்த புதரில் வீசினோம்” என்று தெரிவித்தான்.

சோப்ரா குடும்பத்தினருக்கு ஆறுதல் கூற வீட்டிற்கு சென்ற மொரார்ஜி தேசாய்
சம்பவம் குறித்த செய்தி பரவியதும் மக்களின் கோபம் வெடித்தது. ஜீசஸ் அண்ட் மேரி கல்லூரி மாணவிகள் போட் கிளப்பில் பேரணி நடத்தினர். அப்போதைய வெளியுறவு அமைச்சர் அங்கு வந்தபோது, மாணவர்கள் கல் வீசத் தொடங்கினர்.

அதில் ஒரு கல் வாஜ்பாயின் தலையில் பட்டு, அவரது தலையில் இருந்து இரத்தம் வர ஆரம்பித்தது. “அப்போதைய பிரதமர் மொரார்ஜி தேசாய் தனது இரங்கலைத் தெரிவிக்க, பாதிக்கப்பட்டவர்களின் வீட்டிற்குச் சென்றது எனக்கு இன்னும் நினைவிருக்கிறது. ஒரு குற்றத்தினால் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்திற்கு இரங்கல் தெரிவிக்க பிரதமரே நேரில் செல்வது அரிதான நிகழ்வு” என்கிறார் சுனில் குப்தா.

கீதா சோப்ராவின் உடலில் ஐந்து காயங்கள் இருந்தன பிரேதப் பரிசோதனை அறிக்கையிலிருந்து தெளிவாகத் தெரிந்தது. சஞ்சயின் உடலில் மொத்தம் 21 காயங்கள் இருந்தன. கீதாவின் பேன்ட் பாக்கெட்டில் அவளது அடையாள அட்டை பாதுகாப்பாக இருந்தது. அவர்களிடமிருந்து ஒரு பணப்பையும் மீட்கப்பட்டது, அதில் 17 ரூபாய் இருந்தது.

கல்கா மெயில் ரயிலில் டெல்லி வரும் போது பிடிபட்ட குற்றவாளிகள்
இந்த சம்பவத்திற்குப் பிறகு பில்லாவும் ரங்காவும் டெல்லியில் இருந்து மும்பை தப்பிச் சென்று, பிறகு அங்கிருந்து ஆக்ராவுக்கு தப்பிச் சென்றனர்.

ஆக்ராவிலிருந்து டெல்லிக்கு வரும்போது, தற்செயலாக கால்கா மெயிலில் ராணுவத்தினர் இருந்த பெட்டியில் அவர்கள் ஏறியபோது, அவர்கள் இருவரும் பிடிபட்டனர். பிறகு போலீசில் ஒப்படைக்கப்பட்டனர்.

சுனேத்ரா சவுத்ரி கூறுகிறார், “குற்றச் செயலை செய்த பிறகு, பயம் ஏற்பட்டதால், வேறு நகரங்களை நோக்கி ஓடத் தொடங்கினார்கள். அவர்கள் ஏறிய ரயிலில் ராணுவ வீரர்கள் பயணம் செய்துக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களுடன் சண்டை ஏற்பட்டபோது, அவர்கள் அடையாள அட்டை கேட்டார்கள். அப்போது, பில்லாவிடம் ஒரு ‘ஃபில்ட் ஐ கார்டு’ கொடுக்குமாறு ரங்கா சொன்னார். ஏதோ விஷயம் இருக்கிறது என்பதை உணர்ந்த ராணுவத்தினர், அவர்களை பிடித்து கட்டி வைத்து விட்டனர். டெல்லி ஸ்டேஷனுக்கு வந்ததும் காவல்துறையினரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டனர்.”

மரண தண்டனையை நிறைவேற்ற அழைக்கப்பட்ட ஃபகிரா மற்றும் காலு
பில்லாவுக்கும், ரங்காவுக்கும் நீதிமன்றம் வழங்கிய மரண தண்டனையை உயர் நீதிமன்றமும் உச்சநீதிமன்றமும் உறுதிசெய்தன.

அவர்களுடைய கருணை மனுவை குடியரசுத் தலைவர் நீலம் சஞ்சீவ ரெட்டி நிராகரித்தார். மரண தண்டனையை நிறைவேற்றுவதற்கு ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு, அவர்கள் சிறை எண் 3-ல் உள்ள தூக்கு தண்டனை கைதிகள் வைக்கப்படும் கடும்சிறை அறைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார்கள். அங்கு தனிமைச் சிறையில் அடைக்கப்பட்ட அவர்களை தமிழ்நாடு சிறப்பு காவல்படை வீரர்கள் 24 மணி நேரமும் கண்காணித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

இருவரையும் தூக்கிலிடுவதற்காக, ஃபரீத்கோட்டைச் சேர்ந்த ஃபகிரா மற்றும் மீரட்டிலிருந்து காலு என்ற இருவரும் வரவழைக்கப்பட்டனர். இதுபற்றி சுனேத்ரா செளத்ரி விளக்குகிறார், “காலு மற்றும் ஃபகிரா இருவரும் இந்த வேலையில் மிகவும் அனுபவம் பெற்றவர்கள். தூக்கிலுடும் பணியை செய்யத் தொடங்குவதற்கு முன்பு அவர்கள் குடிப்பதற்கு ‘ஓல்ட் மாங்க்’ மதுபானம் வழங்கப்பட்டது. இதுவொரு நடைமுறை.

ஏனென்றால் எந்தவொரு நபரும், அவர் தூக்கு தண்டனையை நிறைவேற்றுவதற்காக சட்டப்படி நியமிக்கப்பட்ட பணியாளராகவே இருந்தாலும்கூட, தனது சுயநினைவில் இருக்கும்போது, கொலை செய்யக்கூடாது என்று நம்பப்பட்டது. சிறையின் பதிவேடுகளில் மரணதண்டனை நிறைவேற்றிய பணியாளருக்கு 150 ரூபாய் கொடுத்ததாகவும் இது மிகக் குறைவு என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. “

தூக்கில் இடுவதற்காக சிறப்பு கயிறு
இந்த இருவரையும் தூக்கிலிட பீகாரின் பக்ஸர் சிறையில் இருந்து ஒரு கயிறு கொண்டுவரப்பட்டது.

சுனில் குப்தா விளக்குகிறார், “இந்த குற்றவாளிகளின் தண்டனையை நிறைவேற்ற பயன்படுத்தப்பட்ட கயிறு சந்தையில் இருந்து வாங்கப்படவில்லை. அது, பீகார் பக்ஸர் சிறையில் சிறப்பாகத் தயாரிக்கப்பட்டது. கயிறு மிகவும் முரட்டுத்தனமாக இருக்கும் என்பதால், அதில் மெழுகு அல்லது வெண்ணெய் பூசப்பட்டிருக்கும். மரண தண்டனை நிறைவேற்றும் சிலர், இந்த கயிற்றில் பழுத்த வாழைப்பழங்களை பிசைந்து கயிற்றில் பூசுவார்கள். தண்டனையை நிறைவேற்றப் பயன்படுத்தப்படும் கயிற்றின் நீளம் 1.8 மீட்டர் முதல் 2.4 மீட்டர் வரை இருக்கும். “

“மரண தண்டனை நிறைவேற்றுபவர்களில் ஒருவரான ஃபகிரா அடர் கறுப்பு நிறத்தில் இருப்பார். தன்னை எமராஜன் என்று காட்டிக் கொள்ள அவர் முயன்றார். பெரிய தொந்தியுடன் காணப்பட்டார் காலு. இருவருமே வேண்டுமென்றே தங்கள் தோற்றத்தை பயங்கரமாக காட்ட முயன்றனர். “

பத்திரிகையாளர்களை சந்தித்த பில்லா
தூக்கிலிடப்படுவதற்கு ஒரு நாள் முன்பு, டெல்லியைச் சேர்ந்த ஐந்து பத்திரிகையாளர்கள் ரங்கா மற்றும் பில்லாவை சந்திக்க விருப்பம் தெரிவித்தனர். அவர்களில் ஒருவர் அப்போது நேஷனல் ஹெரால்டில் பணிபுரிந்த பிரகாஷ் பத்ரா.

அந்த நாளை நினைவு கூர்ந்தார் பிரகாஷ். “ரங்கா எங்களை சந்திக்க மறுத்துவிட்டார், ஆனால் பில்லா சுமார் 20 நிமிடங்கள் வரை எங்களிடம் பேசினார். எங்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது, அவரது உடல் முழுவதும் நடுங்கியது. இந்தக் குற்றத்தை தான் செய்யவில்லை என்று கடவுளுக்குத் தெரியும் என்றே சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். இந்தக் குற்றத்தைச் செய்யவில்லை, தன்னை சம்பந்தப்படுத்திவிட்டார்கள் என்றே அவர் கடைசி வரை சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் பொய் சொல்கிறார் என்பதை அவருடைய உடல் மொழி காட்டிக்கொடுத்தது”.

தூக்கிலிடப்படுவதற்கு முன்பு கறுப்பு துணி பையால் முகம் மூடப்பட்டது

தூக்கிலிடப்படுவதற்கு முந்தைய நாள் இரவில், ரங்கா வழக்கம்போல் உணவை சாப்பிட்டு விட்டு, சாதாரணமாகத் தூங்கினார். பில்லா உணவும் சாப்பிடவில்லை, ஒரு நிமிடம் கூட தூங்கவுமில்லை.

இரவு முழுவதும் அவர் இருந்த இடத்திலேயே சுற்றித் திரிந்தார்.

1982 ஜனவரி 31. காலையில் பில்லா மற்றும் ரங்காவின் முகம் கருப்புத் துணியால் மூடப்பட்டது. தூக்கு தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது.

அந்த நாளை நினைவு கூர்ந்தார் சுனில் குப்தா. “நாங்கள் 5 மணிக்கு அவர்களை எழுப்பிவிட்டோம், குளிக்கச் சொன்னோம். ரங்கா குளித்துவிட்டார், ஆனால் பில்லா குளிக்க மறுத்துவிட்டார். தூக்கில் போடுவதற்கு முன்னர், வெளியில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பார்க்க வேண்டாம் என்பதற்காக அவர்களின் முகங்கள் ஒரு வகை கருப்பு துணி பையால் மூடப்பட்டன. மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்ட நேரத்தில் பில்லா துடித்துக் கொண்டிருந்தார். ரங்கா கடைசி வரை மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தார், மரண தண்டனைக்கு முன்பு அவர் ‘ஜோ போலா சோ நிஹால், சத் ஸ்ரீ ஆகல்’ என்று உரக்க கூச்சலிட்டார்.

“மரணதண்டனை நிறைவேற்றுவதற்கு சில நொடிகளுக்கு முன்பு, இருவரின் முகங்களையும் நான் உன்னிப்பாக கவனித்தேன். இருவரின் முகத்தின் நிறமும் மாறிப்போயின. அச்சத்தினால் அவர்களின் முகம் இருண்டுவிட்டது போல தோன்றியது.”

கால்களின் துடிப்பு அடங்க, சுவாசமும் நின்றது
திட்டமிட்ட நேரத்தில், சிறை கண்காணிப்பாளர் ஆர்யா பூஷன் சுக்லா ஒரு சிவப்பு கைக்குட்டையை அசைத்தார். ஃபகிராவின் உதவியுடன் காலு, மரணதண்டனையை நிறைவேற்றும் கருவியின் நெம்புகோலை இழுத்தார்.

பின்னர் பல ஆண்டுகள் வரையில், பில்லா மற்றும் ரங்காவை தூக்கிலிட உத்தரவிட்ட அந்த சிவப்பு கைக்குட்டையை சுக்லா தனது நண்பர்களுக்குக் அவ்வப்போது காட்டிக் கொண்டிருந்தார்.

இரண்டு மணி நேரம் கழித்து, மருத்துவர்கள் அவரை பரிசோதித்தபோது, பில்லா இறந்துவிட்டது உறுதிசெய்யப்பட்டது. ஆனால் ரங்காவின் துடிப்பு இன்னும் இருந்தது.

“இதற்கு காரணம் குற்றவாளியின் எடை. அவர் உயரமாக இருந்ததால், மரணதண்டனை நிறைவேற்றப்பட்ட நேரத்தில் தனது மூச்சை இழுத்துப் பிடித்து நிறுத்திக் கொண்டார். இதனால், அவர் உடனடியாக இறக்கவில்லை என்று எங்களுக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டது. பின்னர் ஒரு சிறை ஊழியர் அவர்கள் இருந்த குழியில் இறக்கப்பட்டார். ரங்காவின் கால்களை இழுத்தார். அதன் பிறகுதான் அவருக்கு மரணம் சம்பவித்தது. அந்த சமயத்தில் தூக்கு தண்டனை நிறைவேற்றியவர்களின் பிரேதங்களை உடல் பரிசோதனை செய்யும் நடைமுறை வழக்கத்தில் இல்லை. இல்லையெனில் ரங்கா ‘வெளி உதவியுடன்’ கொல்லப்பட்டார் என்று செய்திகள் பரவியிருக்கும்.. 32 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஷத்ருகன் செளஹானின் தீர்ப்புக்கு பிறகே, தூக்கிலிடப்பட்ட நபருக்கு பிரேதப் பரிசோதனை செய்ய வேண்டியது அவசியம் என்ற நிலை ஏற்பட்டது. “

“தூக்கு தண்டனை வரலாற்றில் நெம்புகோல் மிகவும் அழுத்தமாக இழுக்கப்பட்டு உடல் இரண்டு துண்டுகளாக பிளந்து, கழுத்து மேலேயும், உடல் துண்டாக கீழே இருந்த குழியிலும் விழுந்த சம்பவங்களும் நடைபெறுள்ளன. தூக்கு போட்ட பிறகு முகம் பயங்கரமாகிறது. சில நேரங்களில் இறந்தவரின் நாக்கும் கண்களும் வெளியே பிதுங்கிக் கொண்டிருக்கும். சிறை மொழியில் இதற்கு ‘கழுத்தின் நீட்சி’ என்று பெயர். இருந்தாலும், அந்த நேரத்தில் எந்த வெளிநபருக்கும் இந்த விஷயங்கள் தெரியாது அல்லது யாரும் அதைப் பற்றி கவலைப்படவில்லை.”

பில்லா மற்றும் ரங்காவின் உடல்களை பெற்றுக் கொள்ள அவர்கள் உறவினர்கள் முன்வரவில்லை. எனவே, அவர்கள் இருவரது உடல்களும் சிறையிலேயே எரியூட்டப்பட்டன.